بزرگنمايي:

فارس آنلاین - شیراز، شهری به قدمت ایران و فرهنگ و تمدن ایرانی است؛ شهری که ریشه‌‌ی شکل‌گیری و تمدن آن بر اساس آخرین اسناد کشف شده در تپه‌ی تاریخی پوستچی به بیش از هفت هزار سال قبل باز می‌گردد؛ شهر راز و زیبایی و هنر و سرزندگی .
به گزارش ایسنا منطقه‌ی فارس، به استناد لوح‌های گلی عیلامی که تاریخ آن به بیش از 2 هزار سال قبل از میلاد باز می‌گردد؛ نام شیراز تیرازیس یا شیرازیس بوده که در طول سال‌ها به شیراز بدل شده است .
لوح‌ها و خشت نوشته‌های کشف شده در کاوش‌های باستانشناسی سال‌ 1314 جرج کامرون و گروهش در محدوده‌ی تخت‌جمشید، به قلعه‌ای اشاره دارد که نامش تیرازیس یا شیرازیس بوده است؛ اسناد و آثار کشف شده‌ در محدوده‌ی تخت‌ابونصر، یا قلعه‌ی ابونصر که به اعتقاد تاریخ‌شناسان، نقطه‌ی اولیه‌ی شهر شیراز محسوب می‌شود، حاوی نام شیراز است .
شیراز در دوران حاکمیت بنی‌امیه بر ایران، از قلعه‌ی ابونصر، به محل کنونی منتقل شده و در سه دوره‌ی تاریخی صفاریان، آل‌بویه و زندیه، پایتخت ایران بوده است؛ دورانی که بیشترین آثار و ابنیه‌ی موجود در شهر شیراز مربوط به آن زمان‌ها است .
نام‌گذاری روزی به‌نام شیراز
ابتدای دهه‌ی هشتاد و زمان استانداری محمدابراهیم انصاری‌لاری و شهرداری فرج‌الله رجبی، که به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران دوران تبلور داشته‌های فرهنگی و هنری شیراز محسوب می‌شد، نام‌گذاری روزی به نام شیراز در دستور کار قرار گرفت و با توجه به داشته‌های فرهنگی، هنری و تاریخی این شهر و خصوصیت‌های فصل بهار، نیمه‌ی اردیبهشت در تقویم ایران به نام شیراز مزین شد .
آن روز شاید کسی فکر نمی‌کرد که روز شیراز، ماندگار شود؛ روزی‌که برای مدتی به واسطه‌ی تغییر دولت‌، در سکوت و خاموشی طی شد اما از ابتدای دهه‌ی 90 نگاه‌ها به روز شیراز و گرامی‌داشت آن با هدف معرفی هرچه بیشتر داشته‌های شهری که می‌تواند مرکز ثقل گردشگری ایران در ابعاد مختلف باشد، معطوف شد .
روز شیراز و نیمه اردیبهشت اینک دیگر برای بسیاری از شهروندان شیراز و ایران شناخته شده و همچنان برای بسیاری از ایرانیان ناشناخته مانده است؛ اگرچه اردیبهشت و بهار شیراز را همه می‌شناسند و از ویژگی‌های آن مطلع‌اند .
مردم شیراز اردیبهشت ماه را از آن رو گرامی می‌دارند و نکو می‌شمرند که در این ماه، بهار در شیراز به اوج می‌رسد و شمیم گلهای بهاری کوی و برزن این شهر را پر می‌کند .
اردیبهشت در شیراز با زاد روز شاعر سخن سرای ایران زمین سعدی شیرازی آغاز می‌شود و شگون میلاد شیخ اجل موجب دو چندان شدن فضایل بهارو اردیبهشت در شیراز می‌شود .
پایان اردیبهشت نیز در شیراز خوش و نیکو و با نکوداشت نام و یاد صدرالمتالهین، ملاصدرای شیرازی یکی دیگر از فلاسفه شهیر ایران زمین همراه است، از این روز اردیبهشت ماه نزد شهروندان شیرازی جایگاهی نکو دارد که آغاز و پایان آن با نام دو تن از بزرگترین چهره‌های فرهنگی ایران زمین همراه است و میانه این دو رخداد نیکو روز شیراز نام دارد .
هر سال به مناسبت روز شیراز برنامه‌های متنوع فرهنگی از سوی شهرداری شیراز و دیگر ارگان‌ها و سازمان‌های در نقاط مختلف ایران برگزار می‌شود؛ اما این مناسبت و برنامه‌های آن طی سال‌های گذشته کمتر نگاه نوآورانه و نرم‌افزاری را به همراه داشته است .
برنامه‌هایی که محدود به یک دوره‌ی کوتاه بوده و در دیگر روزهای سال، تداوم ندارد؛ بیشتر محدود به مرزهای جغرافیایی شیراز است و فراتر از این مرزها در سایر شهرهای ایران و حتی فارس را هم در بر نمی‌گیرد چه رسد به بلاد فرنگ !!
برپایی نمایشگاه‌های فرهنگی و هنری....، تجلیل از فرهنگ آفرینان و صاحبان اندیشه، برگزاری نشست‌های فرهنگی هنری، بازدید رایگان از اماکن تاریخی و فرهنگی شیراز و استفاده از تخفیف ویزه مراکز اقامتی و هتل‌ها در شیراز و ..... محدوده‌ی برنامه‌هایی است که در سال‌های گذشته تاکنون به مناسبت روز شیراز برگزار شده است .
اگر چه همه این موارد برای یاد آوری ارزش‌های معنوی روز شیراز مهم است اما مهمتر از این موارد، توجه به سهم شهروندان در تصمیم‌سازی‌های فرهنگی از یک‌سو و فراهم کردن بستری برای رونق اقتصادی این شهر و ساکنانش از مسیر گردشگری و توسعه‌ی آن،‌از سوی دیگر است.
با توجه به اهمیت مقوله فرهنگ در شیراز و شناخته شدن این شهر به عنوان پایتخت فرهنگی ایران و ضرورت توجه جدی به جنبه‌های گوناگون آن وهمچنین برای فراهم کردن زمینه‌های مشارکت شهروندان در توسعه شهری و بازیابی توانمندی وامکانات شهر شیراز، 15 اردیبهشت بهترین زمان برای دست‌یابی به این اهداف باشد .
بی‌تردید روز شیراز را نباید در انحصار یک نهاد و مجموعه دید؛ برای فراگیر شدن تاثیرات این روز بر ارتقاء شاخص‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ... باید تمام سازمان‌ها، نهادها و ارگان‌ها، گام‌هایی همراه برداشته و هم‌افزایی را معنایی درست بخشند؛ اتفاقی که می‌تواند در حوزه‌های مختلف شکوفایی را برای این دیار به‌دنبال داشته باشد .
همراهی مراکز علمی و پژوهشی و دانشگاه‌ها و متولیان بخش میراث و گردشگری و به‌خصوص وارد شدن توان بخش خصوصی در حوزه‌های مختلف به حتما در فراگیر شدن نام شیراز و توانمندی‌های این شهر تاثیر بسزایی داشته و می‌تواند به توسعه‌ی سرمایه‌گذاری‌ها منجر شود .
اگر روز شیراز خارج از چارچوب‌های اداری و رسمی، توسط نهادهای مردمی و سازمان‌های مردم‌نهاد، سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرا شود، بی‌تردید زمینه‌ی مشارکت تمام بخش‌های تاثیرگذار که سهمی در ظرفیت‌های این شهر دارند، بیش از هر زمانی فراهم خواهد شد .
سازمان‌ها و نهادهایی نظیر دانشگاه‌ها، اوقاف و امور خیریه، میراث فرهنگی، مراکز علمی و پژوهشی و .... این قابلیت را داشته و دارند که با برنامه‌هایی متناسب با ظرفیت‌ها و توانمندی‌های موجود، فضایی مناسب برای معرفی شیراز و داشته‌های آن فراهم آورند .
این موضوع می‌طلبد که با مشارکت نهادهای مدنی در برگزاری روز شیراز این روز بیش از پیش به یک روز کاملا مردمی تبدیل شود و با استفاده از دیدگاه‌ها و مشارکت مردم غنی و بالنده شود .
با تعیین روزی به نام روز شیراز این فرصت فراهم است تا علاوه بر تعیین روزی شاد و با نشاط برای مردم، شیراز را بیشتر به جهانیان معرفی کرد و زمینه توسعه گردشگری در این شهر فرهنگی را فراهم کرد؛ نخبگان، صاحبان اندیشه و فرهیختگان که سرمایه‌های معنوی یک جامعه قلمداد می‌شوند باید در روز شیراز مورد تکریم و تجلیل قرار گیرند .
شیراز و استان فارس فرصت‌هایی برای توسعه در سال‌های متمادی داشته که از برخی از این فرصت‌ها خوب استفاده شده و برخی نیز از دست خارج شده است، روز شیراز زمانی است که مدیران و مسئولان شیراز گزارش کار خود را به‌مردم ارائه دهند تا مشخص شود که تا چه حد از فرصت‌های موجود برای دستیابی به توسعه در شیراز بهره‌ گرفته‌اند .
البته روز شیراز را نباید صرفا به برگزاری آیین‌ها و مراسم نمادین، نشست‌ها و سخنرانی‌ها گذراند و که در این صورت روز شیراز در حد یک شعار باقی خواهد ماند .
تقویت وجوه برجسته در فرهنگ شیراز و گوشزد کردن اقتصاد و تعاملات اجتماعی این شهر در روز شیراز امکان پذیر است،این رویکردی مثبت و فرخنده در روز شیراز است و موجب بالندگی فرهنگ، اقتصاد و تعاملات اجتماعی این شهر می‌شود .
روز شیراز را باید هدفمند و با برنامه ریزی جامع حفظ کرد و اذهان عمومی را به سمت تقویت رفتارهایی که منجر به تعالی اجتماعی و احیای هویت ملی و افزایش معرفت جوانان و نوجوانان نسبت به مفاخر ملی و چهره‌های ماندگار و درخشان این شهر می‌شود هدایت کرد .
قطعا باید هر یک از دستگاه‌ها و سازمان‌ها سهمی در برگزاری روز شیراز داشته باشند؛ شیراز همواره میراث دار گرایش‌های علمی و فکری دراعصار مختلف بوده است، ظرفیت‌های علمی و فکری کم نظیری درشیراز وجود دارد که سهم قابل توجهی در تعالی فکر و فرهنگ و تمدن ایران زمین دارد و درروزشیرازباید این ظرفیت ها را با کمک اصحاب اندیشه و نخبگان بازشناسی کرد .
نکوداشت روز شیراز یک کار غیر دینی نیست، بلکه باعث بازگشت به خود است، خودی که هیچ ریشه‌ای جز عبودیت الهی ندارد و باعث تعلق خاطر بیشتر به هویت ملی و دینی می‌شود .
البته باید زمینه‌ای فراهم کرد که روز شیراز در سطح ملی بتواند این شهر و فرهنگ و تمدن غنی آن را بیش از پیش به هموطنان معرفی کند و در پرتو این آشنایی تعامل میان اقوام ایرانی ارتقا یابد .
رویداد محوری در بزرگداشت روز و هفته‌ی شیراز که در نگاه شهردار این کلانشهر مد نظر قرار گرفته است، می‌تواند بخشی از دلمشغولی‌ها نسبت به این فرصت را پاسخگو باشد .
توجه شهردار و اعضای شورای شهر شیراز به تسری رویدادهایی با محوریت شیراز در تمام ایام سال، می‌تواند رویکردهای کنونی را دچار دگرگونی کرده و به‌جای تراکم تمام برنامه‌ها و فعالیت‌ها در یک روز یا یک هفته‌ی خاص، برنامه‌هایی مدون بدون توجه به ظرف زمانی و مکانی، تدوین و به‌دنبال اجرای آن از تمام ظرفیت‌ها استفاده کرد .
قطعا پاسداشت روز شیراز در سایه توجه به فرصتی که این روز نهادینه شده در تقویم ایران اسلامی، فراهم کرده، محقق خواهد شد و نه محدود کردن آن به زمان و مکان و بخش و مجموعه‌ای خاص ...
به گزارش ایسنا، شیراز تنها شهری در ایران است که 4 روز ثبت شده در تقویم دارد؛ 20 مهر روز حافظ، اول اردیبهشت روز سعدی، ششم ذیقعده (روز میانی دهه‌ی کرامت) روز حضرت شاهچراغ(ع) و 15 اردیبهشت ماه روز شیراز.
این موضوع نشان از اهمیت و جایگاه شهری دارد که نمادی از تمام تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین به شمار می‌رود و ضرورت توجه بیشتر و بهره‌برداری مناسب‌تر با هدف معرفی بهتر شیراز به جهانیان را به مسئولان خصوصا نهادهای فرهنگی یادآور می‌شود.
انتهای پیام