بزرگنمايي:

فارس آنلاین - یادداشت نویس روزنامه شیرازنوین در شماره 451 این نشریه چاپ شیراز، تحریم خرید محصولات یک شرکت خارجی که از ارائه کفش به ملی پوشان فوتبال ایران به بهانه تحریم ها خودداری کرده است را خواستار شد.
در این یادداشت با عنوان "فوتبال برای زندگی" به قلم سعیدرضا امیرآبادی آمده است: ملت ایران روزهای شاد و پرامیدی را پشت سر می‌گذارد. دیگر صعود ارزهای خارجی و دست‌نیافتنی شدن تمام‌‌ بهارهای آزادی، برای مردم اهمیت چندانی ندارد و همه دل‌مشغولی‌ها به مستطیل سبز انحصار یافته است.
دیگر کوچک‌تر شدن سفره‌ها و ازدیاد حباب‌های اقتصادی هم بی‌اهمیت است و ایرانیان، سرخوش از کسب پیروزی برابر لژیونرهای مراکشی و بازی شرافتمندانه مقابل اسپانیا و پرتغال هستند.
پس‌از موفقیت‌های اخیر، بسیاری از مردم دیگر به گرانی چندصد میلیونی اتومبیل‌های فرنگی و احتکار احتمالی خودروسازان توجهی ندارند و با جان و دل، آرزوی موفقیت و آبروداری ایران در جام جهانی را می‌کنند.
ایران توانست به همت یوزهایش، برای مدت کوتاهی با اقتدار بر صدر گروه مرگ جلوس و طعم شیرین پیروزی را حس کند. برای مدت کوتاهی، مردم همه مشکلات و خبرهای ناخوشایندی را که از گوشه و کنار مخابره می‌شود. به فراموشی سپردند و با فراغ بال به خیابان‌ها آمدند و نام ایران را از صمیم قلب فریاد زدند.
طنین شادی ایرانیان، مرزها و قاره‌ها را در هم نوردید و جهان را وادار به ستایش کرد. شاید تقدیر و سرنوشت دست به دست یکدیگر دادند تا مدافع نگون بخت آفریقایی، در واپسین لحظات بازی برای ما شادی و امید به ارمغان آورده و بر این نکته پافشاری کند که ناامیدی، تجربه کردن مرگ تدریجی است. شاید دست تقدیر تساوی ما را در مقابل برترین تیم جهان برنتابید و در کمال اقتدار و شایستگی بازی را به ستاره‌های تیکی تاکا واگذار کردیم.
حتی اگر در مقابل کاشته‌های مرد اساطیری رئالی‌ها هم به دفاع اتوبوسی روی بیاوریم، دنیا خاطره جام جهانی 2018 و ناجوانمردی‌هایی را که برون از مستطیل سبز بر ایران روا شد به خاطر خواهد سپرد.
دشمنان در حاشیه جام جهانی ثابت کردند عداوت آنها با نظام و سردمدارانش نیست؛ بلکه کینه آنها در مقابل ملت ایران است؛ ملتی که هشت سال در برابر تجاوز و بمب‌های شیمیایی و میکروبی آنها ایستادگی کرد و با شهادت بهترین فرزندان سرزمینش، ذره ای از خاک را به متجاوزان نبخشید.این روزها دشمنان در حال چیدن دسیسه‌های مذبوحانه تری هستند.
آنها بازی‌های تدارکاتی تیم ایران را یکی پس از دیگری منتفی ساختند، به امید آنکه ریشه‌های ناامیدی در دل ملت جوانه بزند و ذره ای از اندازه میهن پرستی شان کاسته شود.
نایکی هم برای خوش خدمتی به لابی منفور صهیونیستی، به استقبال تحریم‌ها رفت و در اقدامی‌مضحک، از تهیه 11جفت کفش برای بازیکنان انصراف داد و به نظر می‌رسد این بار نوبت بازار هشتاد میلیونی ایران است تا محصولات نایکی را تحریم کند.
آنها از یاد بردند که فوتبال، محلی برای دشمنی و دسیسه چینی نیست؛ بلکه آوردگاهی است که باید کینه‌ها و دشمنی‌ها را کنار گذاشت و با نمایشی جوانمردانه به دنبال موفقیت و برقراری دوستی‌ها بود؛ همانگونه که بازیکنان تیم ملی با پیش گرفتن اصل جوانمردی و انسانیت از مدافع نگون بخت مراکشی دلجویی کردند و همه اتفاقات پیش آمده را جزیی از ماهیت فوتبال دانستند.
به نظر می‌رسد این دسیسه‌های خرد، نشان از شناخت نادرست دشمنان از روحیه ایرانیان دارد. تاریخ نشان می‌دهد زنان و مردان پارسی در همه عرصه‌ها، مردمان روزهای دشوار هستند و بسیاری از غیرممکن‌ها به دست آنها عملی شده است.
به یاد داریم نسل قبلی فوتبال ایران در همین مستطیل سبز چگونه از جهنم ملبورن سربلند بیرون آمدند و چگونه تیم فوتبال ایالات متحده را با همه ستاره‌هایش شکست دادند.
به یاد داریم که آنها از لحاظ تاکتیک و تکنیک فردی بالاتر از تیم ما بودند؛ اما روحیه سخت کوشی و غیرت ایرانی سبب شده نام ایران در جغرافیای جهان پرغرور و باعزت باقی بماند و از نام دشمنان ملت با سرافکندگی یاد شود. تاریخ به خوبی سرنوشت دشمنان ملت ایران را به یاد دارد.
7375/ 2027