بزرگنمايي:

فارس انلاين- محمدرضا آل ابراهيم پژوهشگر،نويسنده، اديب ومنتقد با سابقه استهباني برپايه اين اعتقاد که ادبيات هرمنطقه ايران نمايانگر اصالت و هويت تاريخي خود منطقه و کشور است، عمر و زندگي خود را در راه فرهنگ استهبان، فارس و ايران سپري کرده است.
او معتقد است:يکي ازاصلي ترين شاخصه هاي معرفي يک سرزمين علاوه بر ويژگي هاي خاص اقليمي،جغرافيايي و تاريخي، ادبيات آن ديار است که سازنده فرهنگ و باورهاي آن منطقه است و گنجينه اي است که سينه به سينه و نسل به نسل به ما رسيده و دربردارنده هويت و اصالت تاريخي ماست.
آل ابراهيم ادبيات شفاهي را مجموعه اي از آداب و رسوم، متل ها، مثل ها، افسانه ها، عزاداري، بازي هاي محلي، دوبيتي ها و ... مي داند و مي گويد: با در نظر داشتن علاقه اي که به گذشتگان دارم تلاش مي کنم تا در بحبوحه هجوم تکنولوژي و ماشيني شدن زندگي روزمره مردم، در حد توانم يادآور ادبيات ريشه دار کهن ديار استهبان به نسل جوان باشم.
محمدرضا آل ابراهيم را مي توان از پيشاهنگان و زنده کنندگان اين باورها در شهرستان استهبان دانست.
شهرستاني در 160 کيلومتري شرق شيراز که قدمتي ديرينه دارد و به شهادت تاريخ و اماکن تاريخي، پيشينه اش به قبل از اسلام مي رسد.
اين پژوهشگر 65 ساله استهباني تا به امروز 52 اثر در اين مسير به نگارش درآورده و تاثير شگرفي در تشويق جوانان، ميانسالان و حتي کهنسالان به سمت و سوي نوشتن و خلق کردن ايفا کرده است.
آل ابراهيم که متولد يکم آبان ماه سال 1330 در محله ي پنار استهبان است در کودکي به واسطه يکي از همسايگان خود( مرحوم ميرزا علي اکبر ميرزايي ) که داستان هاي قديمي را مي خوانده جذب ادبيات شده است.
وي اظهارداشت: کودکي ام توام با فقر و تنگدستي سپري شد،دومين فرزند خانواده بودم و پيشه پدرم خياطي بود.
محمدرضا آل ابراهيم تحصيلات ابتدايي خود را در دبستان جلوه استهبان سپري کرد و در خرداد ماه 1349 ديپلم خود را از دبيرستان اميرکبير شهر خود دريافت کرد.
وي 16 دي ماه سال 1351 به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در روستاهاي شهرستان فسا از توابع استان فارس پيشه معلمي را برگزيد. پيشه اي که به ذوق و علاقه مندي هايش نزديک است.
وي سال 1354 وارد دانشگاه تبريز شد و به دليل فعاليت هاي سياسي 6 ماه حبس و از دانشگاه اخراج شد.
محمدرضاي جوان در مهرماه سال 1356 مجدداً وارد دانشگاه و اين بار دانشگاه تهران شد و دي ماه همان سال در پايتخت ازدواج کرد. وي همزمان فارغ التحصيل کارشناسي علوم تربيتي گرايش مديريت و روانشناسي و ليسانس زبان و ادبيات فارسي است.
اولين داستان وي در همان سال با نام دماسنج در مجله فردوسي چاپ شد و اين سرآغاز ورود محمدرضا آل ابراهيم به عرصه داستان نويسي است و ازجمله حاضرين در شب شعر گوته پس از اعلام فضاي باز سياسي سال 56 است.
محمدرضا آل ابراهيم تا به امروز بيش از 800 داستان و نقد چاپ شده در نشريات و روزنامه هاي سراسري دارد.
وي اصلي ترين دليل حضور خود را در عرصه نويسندگي و پژوهش را اعتلاي سطح فرهنگ شهرستان استهبان مي داند و اعتقاد دارد:ادبيات بومي ( فولکلور ) بخشي از تفکرات نياکان ماست و بدين وسيله مي توان قدري در انديشه و تعلمات گذشتگان کاوش کرد.
انجمن داستان نويسان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي استهبان از تير ماه سال 1376 زير نظر وي آغاز بکار کرده و امروز با سپري شدن بيش از 19 سال نويسندگان و پژوهشگران زيادي از جمله فاطمه محمدعلي پور، بهاء الدين مرشدي، درويش کشاورزيان، فاطمه پنجعلي؛ الهه الهياري و....را به اين عرصه داستان نويسي استان و حتي کشور معرفي کرده است.
محمدرضا آل ابراهيم سه فرزند دختر به نام هاي نسيم، پويا و ماندانا دارد که هرسه دستي در نويسندگي دارند و داراي تاليفاتي چند در حوزه داستان نويسي هستند.
جالب تر آنکه نوه هاي وي نيز صاحب اثر چاپ شده هستند، مضافاً همسر آل ابراهيم ( فاطمه خراشادي زاده ) هم در حوزه داستان نويسي فعال است و کتاب چرخ روزگار تاليف اوست.
وي در مورد افرادي که نقش زيادي در تشويق و ترغيبش به نويسندگي داشته اند مي گويد: استاداني چون علي اشرف درويشيان،ابوالقاسم و امين فقيري تاثير بسزايي در ورود من به عرصه پژوهش و ادبيات داشته اند و تا ابد مديون لطف اين بزرگواران هستم.
اين نويسنده استهباني اولين کتاب مستقل خود را در سال 1383 با عنايت و همکاري علي اشرف درويشيان با عنوان شورش که شامل خاطرات و مبارزات اميرمختار کريم پور شيرازي است از سوي انتشارات چشمه منتشر کرد، کتابي که به اذعان دکترعلي اکبر ولايتي منبعي مهم و قابل استناد در شناخت دوران قبل و بعد از کودتاي 28 مرداد سال 1332 است.
آل ابراهيم جايگاه شهرستان خود را درسطح کشور بسيار والا مي داند و مي افزايد: استهبان در اين حوزه حرف هاي زيادي براي گفتن دارداستهبان زادگاه بزرگاني چون ميمنت ميرصادقي؛ اميرمختارکريم پور شيرازي،حبيب الله آموزگار، سيد جعفر کشفي، ميرزا محمدعلي دانشي به عنوان اولين روزنامه نگار استهباني الاصل ساکن شيراز و ... در دوره معاصر است و بزرگاني چون؛ اردشير بابکان؛ شيخ مغربي؛ قاضي عضدالدين ( استاد حافظ ) آيت اله اصطهباناتي ( شهيد رابع ) و .... را در درون خود پرورانده است که اين خود گواهي از جايگاه رفيع استهبان در سطح کشور است.
وي با اشاره به نقش خانواده خود در موفقيت هايش مي گويد: نقش خانواده در موفقيت هر فردي غير قابل انکار است؛ همکاري و زحمات همسر و فرزندانم را مي ستايم.
اين پيشکسوت عرصه نويسندگي اصلي ترين چالش هاي خود را مشکلات مالي مي داند و مي گويد:هفت جلد از افسانه هاي مردم استهبان مشتمل بر 2040 صفحه داراي مجوز نشر در انتظار تامين هزينه چاپ به سر مي برد.
اين نويسنده با سابقه کتاب هايي چون بهارستان ( معرفي مشاهير استهبان)؛ آداب و رسوم مردم استهبان، اشعار شمس اصطهباناتي؛ تاريخ و جغرافياي استهبان؛ بازيهاي محلي استهبان؛ داستان هاي سته بان، ارشير بابکان و ..را در کارنامه کاري خود دارد.
اين پژوهشگر در شناساندن و معرفي آثار جوانان و نوآمدگان به عرصه ادبيات، تلاش بسياري دارد و کتاب هاي تازه منتشر شده اهالي استهبان و فارس و ايران را به نقد مي کشد و مشوق پديدآورندگان نويسندگان جوان و تازه کار است.