بزرگنمايي:

پیام فارس- متن کامل این یادداشت بشرح ذیل است:

نیازها و آرزوهای ترامپ
آقای روحانی در سخنرانی سازمان ملل 3 مخاطب روشن داشت؛ ترامپ، مردم ایران و سایر مخاطبان یعنی اروپا و مخاطبان درون آمریکا. مردم و اقتصاد ایران مترصد تشخیص و حدس وضعیت ثبات در آینده بودند تا بتوانند سامان جدیدی را مشاهده کنند. هر کلمه از سوی بازار و مردم تأویل و تفسیر می‌شد؛ طبعا سخنان روحانی بسیار حساس تلقی می‌شد. از این لحاظ به‌نظرم روحانی سخنی نگفت که بازار را متشنج کند. روشن بود او نگاهی به بازار و قیمت ارز درون کشور داشت. سخنانش خطاب به اروپاییان و مخاطبان ثالث هم کم‌نقص بود. اگر کلمات دیگری پیشنهاد می‌شود هم بیشتر ذوقی است.
اما در مورد مخاطبی به نام ترامپ او را باید با درک روانشناسی‌اش مخاطب قرار دهد. ترامپ معامله‌گری زیرک ولی کوته‌اندیش و خودشیفته‌ای با جنون خودبزرگ‌پنداری اما کینه‌جو و شهرت‌طلب است. این جنون خودبزرگ‌پنداری ترامپ توسط جزم‌اندیشانی چون بولتون ، پمپئو و جولیانی تشدید شده و از این طریق او را مدیریت می‌کنند. آنها ترامپ را به سمتی برده‌اند که هر چه نام اوباما داشته باشد تخریب کند. برای ترامپ فقط یک چیز مهم است و آن خودش است نه آمریکا و نه منافع ملی آن و حتی نه رژیم اسرائیل و عربستان. برای برخورد با او باید روانشناسی‌اش را شناخت. ترامپ دائما در پی اثبات کفایت خویش است و برای این کار ابتدا به روش سلبی کار می‌کند. او برای اثبات کفایت خود ابتدا برجام را که نشان کفایت اوباما بود تخریب کرد و حالا محتاج گام دوم یعنی بستن پیمان با ایران است.
این کار هم صرفا ماهیت نمایشی دارد. برداشت من این است که نیاز ترامپ به معامله نمایشی با ایران را می‌توان در توییت‌های او دید حتی تلاش کودکانه برای چاپلوسی از روحانی. ترامپ برخلاف نمایش قدرتی که می‌دهد بسیار ترسوست. او به موفقیت نیاز حیاتی دارد و جنگ او را در موضع غیرقابل دفاع قرار خواهد داد و وی را منزوی خواهد کرد. او فقط در قماری وارد می‌شود که از آن پیروز خارج شود. بیان مستمر اینکه ایران مذاکره خواهد کرد آرزوی اوست که به نیاز تبدیل شده و هر چه این نیاز کمتر امکان رفع داشته باشد او عصبانی‌تر و گستاخ‌تر خواهد شد. از اینجا دو رویکرد به‌وجود می‌آید؛ اگر اساسا امیدش قطع شود این احتمال هست که کاملا در دام تیم بولتون و اسرائیلی‌ها بیفتد و دست به اعمال غیرقابل پیش‌بینی بزند.
از این‌رو امید ترامپ به مذاکره اگر به مو هم رسید نباید پاره شود. اما این به‌معنای امتیاز دادن نیست. شخصیت ترامپ به‌گونه‌ای است که هر چقدر انعطاف نشان دهید، فشار بیشتری وارد می‌کند. روش کار با او این است که امیدش قطع نشود و هیچ امتیازی به او داده نشود؛ از این باب سخنان روحانی عنصر استحکامش البته با مخاطب قرار دادن ترامپ کم بود. ضمنا نباید اجازه داد ترامپ پشت مردم آمریکا پنهان شود. تنهایی و انزوای ترامپ باید دائما در میان نخبگان آمریکا تشدید شود.