بزرگنمايي:

پیام فارس - شیراز- استاد ادبیات دانشگاه شیراز با اشاره به پیوندهای عمیق و سه گانه مردم ایران و افغانستان در حوزه‌های ملت، دین و زبان گفت: هر 2 کشور در این حوزه ها، مشترکات فرهنگی بسیاری دارند.
  نخستین نشست ادبی دفتر ادب و هنر پارسی زبانان حوزه هنری فارس با عنوان چکامه،شنبه (پانزدهم دی) دی ماه در شیراز برگزار شد.
در این نشست، عضو هیات علمی دانشگاه شیراز به بررسی شعر پایداری افغانستان در دهه اخیر پرداخت و اظهار داشت: شعر مقاومت، شعری فرا مکانی و فرا زمانی است و گستره جهانی دارد، ادبیات مقاومت، امروزی است و کمتر از50 سال سن دارد و مسیرش باورهای مذهبی و پاسداشت وطن است.
غلامرضا کافی ادامه داد: ادبیات مقاومت در افغانستان بعد از دوره دموکراسی شروع شد و شکل‌گیری آن همزمان با انقلاب اسلامی، یعنی مبارزه با جریان مارکسیستی و استعمارگری روسیه بوده است.
وی، با اشاره به ظهور شاعرانی همچون خلیل الله خلیلی که نقش ملک الشعرا را در افغانستان ایفا می‌کند، گفت: شعر مقاومت افغانستان به سبک هندی گرایش دارد و خالده فروغ، ابوطالب مظفری و محمد کاظم کاظمی از دیگر شاعران شاخص در این حوزه هستند.
** شعر به مثابه اسلحه
در ادامه این نشست‌ میثم جوکار، مدرس ارتباطات از شعر با عنوان اسلحه‌ای یاد کرد که می‌توان از آن در هر راهی استفاده کرد.
وی افزود: وقتی جامعه‌ای با جنگ روبه‌رو می شود، شاعران، نویسندگان و هنرمندان آن جامعه سعی می‌کنند از هنرشان برای مقابله با جنگ بهره گیرند و بی شک استفاده از شعر برای بیان منظور، ماندگاری بیشتری خواهد داشت.
جوکار، با بیان اینکه باید در شرایط دشوار مانند جنگ، از شعر برای تشویق به پایداری و رشد و پیشرفت جامعه استفاده کرد، گفت: باید بدانیم که می توانیم با استفاده از ابزار شعر، آنچنان بر یک جامعه تاثیر گذاشت که حتی بزرگترین سخنرانان جهان توان آن را ندارند.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: به عنوان یک شاعر، باید رسالتی را در نظر بگیریم و برای رسیدن به آن رسالت تلاش کنیم و این را در نظر داشته باشیم که از شرایط سخت می‌توان برای رشد و پیشرفت بهره گرفت.
در ادامه این نشست، مستند کوتاهی در باره افغانستان پخش شد.
7375 /6118