بزرگنمايي:

پیام فارس - آرمان امروز / « معمای لو رفتن سردار زاهدی! » عنوان سرمقاله در روزنامه آرمان امروز به قلم علیرضا تقوی نیا است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در روزهای اخیر اظهارات نجاح محمدعلی تحلیلگر عراقی راجع به نقش برخی از عناصر دولت سوریه در ترور فرماندهان ایرانی منتشر شد که بازتاب زیادی داشت.
وی در یک ویدئو ادعا کرد که سوری ها از حضور ایران در کشورشان ناراضی هستند و به همین دلیل مکان حضور فرماندهان ایرانی را به اسرائیل می دهند. نجاح محمد علی در انگلستان ساکن است و اطلاعات دقیقی از آنچه در منطقه می گذرد، ندارد. این یک واقعیت است که عمده اعضای حزب بعث سوریه ، دل خوشی از حضور نیروهای ایران در این کشور ندارند و سیاست های جمهوری اسلامی را منطبق با اصول حزب بعث نمی دانند.

برای مثال آنها با هرگونه تبلیغ و حاکمیت اسلامی سیاسی چه از جانب مذاهب شیعه، سنی یا زیدی مخالف اند و آن را مغایر سکولاریسم مدنظر خود می دانند.
ایضا حزب بعث یک حزب ناسیونالیست افراطی عربی است که حضور نیروهای وابسته به یک دولت غیر عرب را بر نمی تابد.
در تاریخ روابط سیاسی سوریه و ایران در 45 سال اخیر ، مرحوم حافظ اسد و جانشینش، جزو معدود حامیان رابطه نزدیک با جمهوری اسلامی به شمار می روند و در این خصوص حتی مورد انتقاد بسیاری از اعضای پرنفوذ نظام بعثی نیز واقع شده اند.
برای مثال در شرایط فعلی ، غیر از بشار اسد و خانم بُثینه شعبان ، کمتر کسی نسبت به جمهوری اسلامی ارادت و علاقه ویژه و علنی دارد.
دولت سوریه بر اثر جنگ داخلی 10 سال اخیر به شدت تضعیف و فرسوده شده و ترجیح آن، حل معضلات داخلی است نه مسئله فلسطین و ضدیت با اسرائیل.
سوریه یکی از فقیرترین کشورهای عربی به شمار می رود که درصدد است خود را بازیابی کند، در حالی که قسمت هایی از خاک این کشور هنوز به ترتیب در اشغال تروریست های تحریر الشام، دولت ترکیه، قسد و آمریکا است.
در این شرایط مسئولان سوری قطعا تمایل ندارند کشورشان میدان یک جنگ بزرگ با اسرائیل شود و زیرساخت هایشان نابود گردد.
دولت سوریه هنوز دلش با حماس صاف نشده است و اخوان المسلمین را دشمن خود می پندارد و در نبرد اخیر غزه تا جای ممکن از اظهار نظر خودداری می‌کند.
دولت سوریه بین دو متحد خود یعنی روسیه و ایران گیر ‌کرده است؛ از طرفی نمی تواند ایران را نادیده بگیرد و از طرفی سعی دارد روسها را از خود دلگیر نکند.
البته واقعیت اینست که بشار اسد به تهران اعتماد بیشتری دارد اما روسها برای او مزایایی دارند که جمهوری اسلامی ندارد؛ مانند حق وتو در شورای امنیت.
به همین دلیل از طرفی سعی دارد ایران را راضی نگه دارد و مانع از حضور نیروهای وابسته به آن در جولان و گذرگاه حساس قائم-بوکمال نشود و از سوی دیگر تلاش می کند خاکش مبداء حمله گسترده علیه اسرائیل نگردد؛ زیرا روسها به دلایل متعدد تمایلی به برهم خوردن توازن و نظم ژئوپلیتیکی غرب آسیا ندارند.
البته این ادعا که مسئولان سوری اطلاعات فرماندهان ایرانی را به اسرائیلی ها می دهند کذب محض بوده زیرا سوری ها اسرائیل را دشمن خود می دانند که بخش مهمی از خاکشان را اشغال کرده است.
لکن نمی توان این نکته را نیز منکر شد که سیستم اطلاعاتی اسرائیل در سوریه به دلایلی همچون فقر شدید مردم و بحران داخلی توانسته نفوذ بالایی به دست آورد و منابع خبری زیادی را جذب کند.
در واقع اشراف اطلاعاتی اسرائیل در سوریه بالاست نه این که دولتمردان سوری به عمد گرای فرماندهان ایرانی را به این رژیم می دهند.
دولت سوریه از اهمیت و جایگاه ایران برای حفظ بقا ، تمامیت ارضی خود و مقابله با تهدیدات مختلف امنیتی و نظامی از جمله گروههای تکفیری آگاه است و خروج نظامیان ایران از خاک خود را به مصلحت نمی بیند اما آزادی قدس را نیز فعلا اولویت خود نمی داند.