بزرگنمايي:

عادل یزدی، هنرمند شیرازی چندین جای این شهر را به نقاشی دیواری با تلفیق موضوع آیینی و مدرن زینت بخشیده است.

وی نخستین بار در گذر حافظیه، دیوار روبه روی آرامگاه لسان الغیب را به مناسبت یادروز حافظ مزین به نقاشی کرد و پس از آن دیواری از میدان قصردشت را با طراحی ها و نقش های خاص خود زیبا ساخت.

یزدی که مدتی است خانه تاریخی شمشیرگرهای شیراز را به آتلیه و کارگاه خود با نام «چهل طاقچه» تبدیل کرده و درهای آن را به روی علاقه مندان هنر و گردشگران گشوده، اینک روی دیواری از بلوار هجرت شیراز آنجا که مسیر گردشگران به سوی جاذبه های توریستی است دست به خلق اثری دیواری به نام «زیارت» زده است که همچنان متفاوت از نقاشی های دیواری مرسوم شهری است.

وی درخصوص پیشینه نقاشی دیواری در شیراز می گوید: نقاشی های دیواری که در شیراز شده معمولا به دو بخش کلی تقسیم می شوند؛ بخشی که کارهای صرفا تزیینی است که به نظر فاقد ارزش است و یکسری کار هم است که آثار تزیینی قابل قبول با کیفیت می باشند؛ یک نمونه کارها هم در این میان است که دارای محتواست، داستانی را روایت می کند و پیامی دارند که البته این بخش محتوایی در شهر ما خیلی محدودتر است و شاید 2 تا 3 نفر بیشتر این کار را در جاهای ویژه ای از شهر انجام دادند.

این هنرمند نقاش می افزاید: کاری که من انجام دادم 2 بخش را همراه خودش دارد؛ یک بخش تزئینی و چشم نوازی را همراه دارد و بخشی هم که بخش محتوایی است، داستانی است که بر اساس آن  موضوع زیارت را انتخاب کردم.

وی درخصوص موضوع انتخابی خود برای نقاشی دیواری در خیابان هجرت، عنوان می کند: بسیاری از معانی و مفاهیم را داریم که وقتی وارد هنر می شوند رو به شعارزدگی می رود، مثلا معانی و مفاهیم فلسفی، عرفانی و مذهبی؛ وقتی می خواهیم از اینها کار انجام بدهیم کار بسیار سختی است که حق مطلب ادا بشود بدون اینکه فقط یک گویش خاص یا یک طیف خاص را مد نظر داشته باشد؛ من در آثارم همیشه سعی کردم معانی و مفاهیم عرفانی و مذهبی خیلی سطحی و شتابزده سراغش نرفته باشم که پر از شعار باشد و تلاش کردم المان هایم به شعور و به معنی که کار کردم نزدیک بشود.

یزدی ادامه می دهد: عنوان این اثر زیارت است و تمام المان هایی که در آن وجود دارد به خوبی شیرازیست حتی رنگها با یک گام تفاوت رنگ هایی بوده که در نقاشی سقف های دوره قاجاری اتفاق افتاده البته کمی رنگها را خنثی تر کردم و به آن شارپی و زنده بودن وجود ندارد، اما عناصر و موتیف های اثر کاملا شیرازی است؛ موتیف هایی که در فرش های قشقایی، تزیینات اقوام مختلف استان دیده می شوند.

این نقاش جوان با بیان اینکه نقاشی دیواری «زیارت» به سفارش شهرداری اتفاق افتاده، می گوید: شهرداری منطقه 3 دست من را در طراحی و اجرای اثر کاملا باز گذاشت، زیرا پروسه ای که یک نقاشی دیواری را بوجود می آورد مرحله بسیار تعریف شده ای است؛ بر اساس سفارش یا پیشنهاد به شهرداری طرحی را ارائه می دهید که در شورا بررسی می شود که بعد از بررسیو تایید، هنرمند موبه موی طرح را باید اجرا کند، در این زمینه این تغییرات یک درجه آزادی را به کیفیت رنگ و متریال داد، خوشحالم از اینکه این کار نوعی امتحان تفکر است که اجرا می کنم.

در این نقاشی دیواری که 200 مترمربع است به گفته عادل یزدی، کاری نو انجام پذیرفته و اثری نیست که بتوان نمونه آن را در جای دیگری از شیراز مشاهده کرد، زیرا معمولا میان انتهای تفکر یک هنرمند و اجرا به شیوه سفارشی تفاوتی هست، اما در این کار همان چه که در کارگاه شخصی انجام می دهم و آخرین دستاورد ذهنی ام هست روی دیوار اتفاق افتاده است.

وی درباره عناصری که در این اثر وجود دارند هم می گوید: با توجه به اینکه عنوان کارم و زمینه ذهنی ام زیارت بوده، درخت سرو را انتخاب کردم که نشان شیراز است و 3 سرو قرار گرفته که سه فرشته را همراهی می کنند؛ عدد 3 را انتخاب کردم زیرا فرشته هایی که در حقیقت زمانی که فردی می خواهد زیارتی انجام بدهد راهنما و نگهبان آن فرد است.

یزدی می افزاید: افزون بر موتیف‌هایی که بکاربردم از دوره قاجار، بقیه نقوشی که در گلیم ها، گبه ها و فرم هایی که در دست بافته های قشقایی و بقیه اقوامی که در این استان وجود دارند استفاده شد و دخل و تصرف به زبان تصویری و ترکیب تازه تری دست پیدا و روی دیوار اجرا کردم.

این هنرمند نقاش درباره استفاده از زمینه اخرایی این نقاشی، عنوان می  کند: در حقیقت دارم از فرش به عرش نگاه می کنم یعنی دقیقاً از یک محیط کاملاً مادی و فیزیکی که محیط پیرامون اطراف ماست؛ به نوعی در آن واحد موضوع را از سوی فرد در حال حاضر برای جامعه تعریف می شود و از یک زمین داریم حرف می زنیم تا بعد به آن داستانی که فرشته ها و ملکوت هستند نزدیک شویم.

وی که در نقاشی دیواری میدان قصردشت موضوع عاشورا را برگزید، می گوید: عاشورا با نگاهی تازه تر با فرم های نو و عناصری که ایرانی بودند نقش زدم، اما در این اثر آزادتر و روان تر داستان کاملا شیرازی می باشد.

یزدی همچنین گریزی به احیا خانه تاریخی شمشیرگرها در بافت قدیم شیراز هم می زند و می گوید: امسال بر اساس قول قبلی آتلیه و کارگاه شخصی من در خانه شمشیرگرها و گالری چهل طاقچه راه افتاد و اولین سال راه اندازی است که همزمان با نوروز باستانی سبز می شود تا پایدار باقی بماند.

یزدی با این توضیح که داستان بخش جدایی ناپذیری از او شده می گوید: به دلیلی که آثارم از یک مفهوم شروع می شود و همواره یک میان و ابتدا و پایان دارد، ناخودآگاه داستان و پرسناژها در آن فضا شروع  می‌کنند به شکل گرفتن؛ این اتفاق در آتلیه و گالری شخصی خودم هم هست و با فصل شروع به کار کردم که ابتدایی ترین رنگ سبز بهار است و رنگ را به عنوان دستمایه اولیه و یک اسطوره دارم که در چهار رنگ تحقق می یابد.