بزرگنمايي:

پیام فارس - حمید عرفانیان جم، مشاور سابق معاون وزیر راه و شهرسازی، در یاداشتی به بیان برخی علل توسعه نیافتگی، پرداخته است.
به گزارش ایسنا منطقه فارس، حمید عرفانیان جم، در قالب یک یادداشت، موضوع توسعه نیافتگی را طرح کرده و به آن پرداخته است.
متن یادداشت مشاور سابق معاون وزیر راه و شهرسازی که به بهانه برگزاری پنجمین دوره مسابقه معماری قوام‌الدین به عنوان مهمترین رویداد معماری ایران، به شیراز سفر کرده، چنین است:
" پاسخ به این سئوال که بالاخره چه زمانی مشکلات کشور حل می‌شود و مدیران کی نقش و مسئولیت خود را در این خصوص می‌پذیرند، دغدغه ذهنی بسیاری از مردم است.
اساسا" تفاوت روش حل مسائل در کشورما با جوامع توسعه یافته همچون آلمان و ژاپن چیست؟ چرا آنها بعد از 40 سال از زمان شکست در جنگ جهانی دوم توانستند به توسعه‌یافته‌ترین ممالک در عرصه‌های علمی، صنعتی، اقتصادی، رفاه اجتماعی و روابط بین الملل تبدیل شوند؛ ولی ما با گذشت همان مدت از پیروزی انقلاب نتوانستیم؟ چرا کشوری با این غنای تاریخی و فرهنگی و نیز رشد چشم‌گیر میزان تولید علم، سواد و تحصیل‌کردگان خود، نتوانسته به استانداردهای توسعه‌یافتگی این دو کشور نزدیک شود؟
بسیاری معتقدند تفاوت در اختلاف سطح سواد و دانش ما و آنان است، لیکن شاخصه‌های آماری در این حوزه به برتری رشد ایران در این حوزه اذعان دارد. به گونه‌ای که به نقل از
پایگاه اسنادی علوم جهان اسلام (ISC) ایران در تولید مدارک علمی دارای رشدی بیش از 24 برابر متوسط جهانی در یک دوره 15ساله است؛ لیکن روند تعمیق مشکلات کشور و تبدیل آن به بحران‌ نیز به نظر با همان میزان رشد، ولی بصورت منفی صورت گرفته است. پس به واقع علت چیست و تفاوت کجاست؟
اگر به زبان ساده توسعه را به معنی رشد کیفی زندگی بشر توصیف کنیم؛ تحقق آن اولا" در داشتن "آگاهی، خرد یا علم" و ثانیا" در اقدام "خردورزانه، آگاهانه یا شعورمندانه" استوار است. اموری که در کشورهای مورد اشاره مصرانه و مسئولانه محقق شده است، لیکن مشهودترین تمایز ما با ایشان در حوزه "عمل خردورزانه" تعریف می‌شود. در این خصوص لازم است کمی بیشتر توضیح داده شود .
آگاهی یعنی کشف، بررسی، ارزیابی، تجزیه، تحلیل، نقد، ریشه‌یابی و استنتاج دلایل وقوع پدیده‌ها. آگاهی به موضوع درک و تبیین رابطه بین علت‌ها و معلول‌ها می‌پردازد. هدف از کسب آگاهی خلاصه کردن، جمع‌بندی، نتیجه‌گیری و فرموله کردن قواعدی است که بتوان اولا" وقوع پدیده‌های جدید را پیش‌بینی کرد و ثانیا" بهترین روش‌ها و انتخاب‌ها را برای تحقق امر توسعه برگزید .
عمل خردورزانه (شعور) یعنی اقدام عملی و نتیجه‌گرایانه مبتنی بر آگاهی که موضوع توسعه را محقق می‌کند. این موضوع همواره بر مدیریت و کارگردانی تحقق امر توسعه در تبیین اهداف، استراتژی‌ها، ابزارهای اجرایی آن متمرکز است. ذکر این نکته ضروری است که هر اقدام یا عمل خردورزانه‌ای (شعورمندانه) خود نیازمند وجود دو نوع آگاهی فاعلانه است؛ اولا" آگاهی به اینکه که پیش‌شرط تحقق موضوع توسعه، اقدام خردورزانه است و ثانیا" هر اقدام خردورزانه‌ای خود نیازمند داشتن آگاهی است .
با این تعبیر به نظر مهم‌ترین تمایز ما با کشورهای فوق در حوزه اقدام "خردورزانه" تعریف می‌شود. موضوعی که در طول تاریخ هزینه‌های هنگفتی بابت آن پرداخت کرده‌ایم. درس‌هایی که باید به عنوان کسب "آگاهی" از تاریخ می‌گرفتیم و با تحلیل آن دست به اقدامات "خردورزانه" آتی می‌زدیم. منشی که کنش‌ را بجای واکنش و اندیشیدن به فردا را بجای گذران امروز عامل توسعه کشور تعریف می‌کرد. فهمی که تضمین منافع "شخصی‌ و گروهی" را در گرو انتفاع جامعه می‌یافت و شعوری که شکست‌هایمان را نه ناشی از اشتباهاتمان که ناشی از انتخاب‌هایمان می‌دانست. درایتی که تجربه هر اشتباه را مبنای کسب "آگاهی" در عدم تکرار آن می‌داند و درصورت وقوع دوباره، عنوان "انتخاب" جایگزین "اشتباه" خواهد شد. لذا موضوع توسعه نیافتگی در کشور هیچ‌زمان اشتباه ما نبوده بلکه انتخاب ما بوده است."
انتهای پیام