بزرگنمايي:

پیام فارس - از بند سبز زندان مرودشت تا بازار انقلاب شیراز به همسر جوان و فرزند 13 ساله اش فکر کرد که سقف آسمانشان کوتاه شده است و قرص های اعصاب را مثل نقل و نبات می خورند. 5 هزار تومان از ته جیب بیرون کشید و به دست مردی داد که چند کاغذ پرینت شده را با لبخند تحقیرآمیزی تحویلش داده بود.
به گزارش ایسنا منطقه فارس، تن سفید کاغذها، زخم برداشته بود. چسب نواری را از خیابان زند خرید و کاغذها را حوالی میدان نمازی روی دیوار چسباند. عابرانی که با شتاب می گذشتند در مقابل اعلان ها مکث کردند؛ " کلیه با گروه خونی B+ فوری به فروش می رسد."
البته فروش کلیه راه حل سوم پرویز برای نجات از بند بود. در ابتدا فکر کرده بود که با مرگ عمدی، زندگی نفرین زده اش را تمام کند. اما توی گوشش نجوایی پیچیده بود که "امید هیچ معجزه ای به مرده نیست، پس زنده باش."
از روستای گرمابه مرودشت گریخت و به شیراز آمد. همسرش حلقه ازدواج را فروخت و با قرض و بدهی، پراید لکنته ای به قیمت 6 میلیون تومان خرید و پرویز را با مسافران شهری، تنها گذاشت.
مسافرکشی که تحت تعقیب بود، بیشتر درآمدش را صرف تعمیر همان پراید فرسوده می کرد. پس، خودکشی از معادلات پرویز حذف و به امید معجزه در خیابان های شهر سرگردان شد. راه حل دوم، مراجعه به ستاد دیه فارس بود؛ تشکیلاتی که متهمان جرائم غیر عمد را با پرداخت بدهی هایشان به خانه می فرستد .
پرویز در دفتر ایسنا که برای او مدار صفر درجه جهان است در خصوص حبس و گرفتاری هایش می گوید: 8 سال پیش، تازه به کار ساخت و ساز مشغول شده بودم که رکود ساختمان سازی گریبانم را گرفت و مجبور شدم برای جبران خسارات از چند نفر پول بهره ای بگیرم و از همین جا بود که بدبختی و درماندگی بر سرم آوار شد .
وی که برای جبران خسارات به معامله گوسفند هم پرداخته است، ادامه می دهد: حتی به خرید و فروش گوسفند هم روی آوردم که متاسفانه گله ام تلفات داشت و در این کار هم متضرر شدم .
پرویز 600 میلیون تومان زیان دیده است و در سال 96 با حکم جلب طلبکاران دستگیر و روانه زندان مرودشت می شود.
این ورشکسته بد اقبال که حالا در روزهای مرخصی از زندان به سر می برد، اضافه می کند: کار به حدی بالا گرفته بود که طلبکارها شیشه خانه ام را می شکستند و اوضاع را به جایی رساندند که همسر و پسرم دچار اختلالات عصبی شدند و حالا مدتی است تحت مداوا قرار دارند .
او پس از معرفی به ستاد دیه، آینده امیدوار کننده ای را پیش روی دید و پس از تکمیل پرونده و تحقیقات میدانی این ستاد از نیمه مهرماه 96 به شانه های مردانه نیکوکاران شهر تکیه کرد، اما خبر بد همیشه کوتاه است: "پول نیست."
پرویز 400 میلیون تومان بدهی دارد، اما برای 240 میلیون تومان در بند گرفتار شده است. ستاد دیه 160 میلیون از این مبلغ را پذیرفت و دریافت وام را تنها راه چاره اعلام کرد. او این راهکار را قبول کرد و قید کمک بلاعوض را زد، اما دریافت وام هم میسر نشد.
ستاد دیه تقاضای اعسار را به عنوان راهکار دیگری پیشنهاد داد. با تقاضای اعسار او باید ماهانه در حدود 10 میلیون تومان به طلبکاران پرداخت کند که البته در همان ماه اول باز هم روانه زندان می شود.
پس این چاره جویی نیز منتفی شد و حالا فقط فروش کلیه می تواند مدتی طلبکاران را ساکت کند. در این میان یک مشکل بزرگ هم وجود دارد و بر بدشانسی های پرویز ضمیمه است؛ کلیه اش سنگ می سازد و مشتریان ترجیح می دهند با او وارد معامله نشوند. پرویز می داند فروش کلیه جرم است، اما این جرم را شرافتمندانه می داند و به سرافکندگی زندان ترجیح می دهد .
انگار روزگار برای او همیشه یک بدبیاری کنار گذاشته است. در زندان بود که خواهر 23 ساله اش به سرطان مبتلا شد و پزشکان تشخیص دادند برای جلوگیری از پیشرفت سرطان لازم است یکی از پاهایش را قطع کنند. عمل جراحی 30 میلیون تومان هزینه داشت و خانواده او نتوانستند این مبلغ را پرداخت کنند.
عید فطر سال گذشته این دختر جوان، پایش را از رمضان به شوال نگذاشت و درگذشت. به این جای داستان که می رسد، همه چیز در چشمانش لرزان می شود و باران اشک. با این حال می داند که نیکوکاران، همیشه از دردها قوی تر بوده اند.
سقوط آزاد اقتصاد کشور حتی متمولان را زمین گیر کرده است و برخی می گویند «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است»، اما چه زمانی دیده اید که مردم خوش قلب ایران، اختیارشان را به دست ضرب المثل ها بسپارند؟
موقع افطار که می شود هر کدامشان در جزیره متروک خود، دست دعا را به سوی خداوند بالا می برد تا شاید کشتی نجات از غیب پدیدار شود. زولبیا و بامیه هست، چای لب سوز و لب دوز و لب ریز هم هست اما آزادی نیست.
بندهای زندان سال‌هاست که نرده ندارند و قفس را در ذهن تداعی نمی کنند اما یک دیوار قرص و بلند تا خیابان و رهگذران فاصله است و زمانی تاب فرسا که صدای ثانیه شمار ساعتش روی اعصاب گرفتاران، پُتک می زند. کسانی غیر عمد مرتکب جرم شده اند و سزوار حبس و مجازات نیستند و پرویز یکی از آنهاست.
گزارش: امیر عفاف؛ خبرنگار ایسنا منطقه فارس
انتهای پیام