بزرگنمايي:

پیام فارس - شیراز- شیراز در میان هنرمندان با عنوان شهری فرهنگی شناخته می شود؛ اما سودای برخورداری از تالاری مناسب برای فعالیت های هنری آه از نهاد هنرمندان برآورده است؛ تا جایی که مطالبه آنان از ساخته شدن تالار مرکزی به تعمیر تالار حافظ رسیده است.

تالار حافظ را همه هنرمندانی که گذرشان به شیراز افتاده می‌شناسند. تالاری که تنها داشته شهری فرهنگ‌پرور و هنردوست است و در عین حال، نیاز به بهسازی و مرمت جدی دارد.
این تالار در قطب فرهنگی شیراز بنا شده است؛ همانگونه که از نامش بر می‌آید در کنار مقبره شاعر بزرگ خواجه حافظ، در چهارراهی موسوم به حافظیه قرار گرفته است. در ضلع غربی آن خیابان حافظ قرار دارد که امتدادش به بولوار قرآن می رسد.
ضلع شرقی آن چهارراه ادبیات و محل دانشکده قدیمی ادبیات است و در ادامه، از یک سو به مقبره سعدی و باغ دلگشا و از دیگر سو نیز به مقبره خواجوی کرمانی و هفت‌تنان متصل می‌شود. ضلع جنوبی‌اش هم مشرف به باغ ملی است. در پشت این مجموعه نیز مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس و باغ جهان‌نما قرار دارد.
جایگاه فعلی تالار حافظ، اواخر دهه 40 شمسی / ‏‬ سیلوی قدیمی شیراز که محل احداث تالار مرکزی وعده داده شده است، در این عکس نمایان است.
تالار حافظ از منظر جغرافیایی جایگاهی منحصر به فرد در ایران دارد تالار حافظ یکی از بهترین تالارهای ایران از لحاظ جغرافیایی است و وجود کسب و کارهای فرهنگی و هنری همچون کافه‌داری، کتابفروشی، صنایع دستی، سالن‌های خصوصی تئاتر و سینماها در این ناحیه سبب رونق فرهنگی آن شده است.
این جایگاه ویژه، تالار حافظ را به یکی از بهترین تالارهای ایران از لحاظ جغرافیایی بدل کرده است و وجود کسب و کارهای فرهنگی و هنری همچون کافه‌داری، کتابفروشی، صنایع دستی، سالن‌های خصوصی تئاتر و سینماها در این ناحیه سبب رونق فرهنگی آن شده است.
این تالار امروز بخشی از مجموعه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به‌شمار می‌رود؛ هرچند در زمان ساخته‌شدنش بنا بود به‌عنوان یک مجتمع فرهنگی و هنری بزرگ برای توسعه فعالیت‌های هنری مورد استفاده قرار گیرد.
ساخت تالار حافظ به وسعت 10 هزار متر مربع در دولت اصلاحات صورت گرفت و در همان زمان نیز به بهره‌برداری رسید. این رویداد اتفاقی شیرین برای اهالی فرهنگ و هنر در آن زمان به شمار می‌رفت؛ اما شیرینی آن چندان ماندگار نشد، چراکه با گذر سال‌ها، متولیان امر به همین یک تالار بسنده کردند و دیگر خبری از ساخت‌وسازهای جدید باوجود خواست اهالی شیراز و ظرفیت‌های موجود و درخواست‌های مکرر هنرمندان به گوش نرسید.
هرچند گاه و بی‌گاه از ساخت تالار مرکزی به مناسبت سفر مقامات یا بازدیدهای فصلی سخن‌هایی گفته می‌شود؛ اما تاکنون اتفاقی درخور توجه روی نداده است.
توقف ساخت و ساز فرهنگی بعد از تالار حافظ
بدین‌ترتیب به‌نظر می‌رسد ساخت‌وسازهای فرهنگی و هنری در بخش دولتی بعد از احداث تالار حافظ فریز شده است و جز چند مجموعه خصوصی که باید گفت تنها دارایی‌های درخور فرهنگ و هنر شیراز است، اثری از تالار جدید و امکانات مدرن نیست.
هنرمندان شیرازی، طی یک هفته گذشته زخم‌های گذشته را گشوندند و این بار با بیانی مطالبه‌گرانه خواستار رسیدگی به وضعیت تالار حافظ شدند.
تالاری که در نبود همتایی درخور برای فرهنگ فارس، در عرصه‌های مختلف هنری مورد استفاده قرار گرفته است؛ البته تعداد برگزاری مراسم یادبود و جلسات ادارات و گردهمایی‌ها و دیگر برنامه‌هایی که اساساً بویی از فرهنگ نبرده‌اند هم در آنجا کم نیست.
تعداد برگزاری مراسم یادبود, جلسات ادارات, گردهمایی‌ها و دیگر برنامه‌هایی که اساساً بویی از فرهنگ نبرده‌اند، در تالار حافظ کم نیست.
زخم هنرمندان از نبود تالار مناسب سر باز کرد
در پویشی که هنرمندان شیرازی در عرصه‌های گوناگون از موسیقی تا تئاتر، در شبکه‌های اجتماعی با عنوان " تالار حافظ، تالاری که هم‌شأن اسامی حافظ و شیراز نیست" به راه انداخته‌اند، به نبود فضایی در خور برای فعالیت هنری اشاره شده است.
در بخشی از متن این پویش آمده است: "تاسیس تالار حافظ در شیراز زمزمه خوشایندی از احداث مجموعه‌ای فرهنگی و هنری برای اهالی هنر بود تا بتوانند بعد از آن، به جای برگزاری کنسرت در سالن‌های بسکتبال و فوتسال در جایی هم‌شأن هنرشان به ارائه آثار خود بپردازند."
در ادامه، با انتقاد از نصب تابلوی بزرگ سر در این مجموعه با عنوان "اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس" بیان شده است: این عنوان برای این تالار هم‌شأن‌تر به نظر می‌آمد تا اسم حضرت حافظ و شیراز. قطعاً در شروع این طور تصور می‌شد که تالاری با هدف حمایت از هنرمندان بومی و کمک به رشد هنر در شیراز باشد؛ اما روز به روز با تنزل فاجعه‌بار استقبال مخاطبان از هنرهای فاخر و نیز افزایش بی‌منطق قیمت تالار، اهالی هنر شیراز به سالن‌های کوچک‌تر در سطح شهر و حومه شهر برای ارائه آثار خود منتقل شدند و تالار حافظ به جایگاهی برای موسیقی پاپ خوانندگان مشهور کشور و اندکی از هنرمندان شناخته‌شده در انواع دیگر موسیقی بدل شد و به عبارت ساده‌تر شد تالاری برای پایتختی‌ها."
هنرمندان در ادامه به هزینه حداقل هشت میلیون تومان برای اجاره هر شب اجرا در این تالار اشاره کرده‌اند که از توان بسیاری از آن‌ها خارج است؛ همچنین از اینکه از درآمد تالار صرف مرمت و بازسازی و بهسازی آن نمی‌شود، گله کرده‌اند.
در ادامه به وضعیت نامناسب سرمایش و تهویه، سیستم صوتی و نور بک‌استیج، نبود اتاق گریم و تعویض لباس و سرویس بهداشتی نیز اشاره شده است؛ همچنین آنان درصورت عدم بهبود وضعیت خواستار تحریم این تالار و اعتراض جمعی به وضعیت آن شده اند.
تالار حافظ در حال حاضر تنها داشته فرهنگی هزار نفره شیراز است.
تالار حافظ تنها داشته فرهنگی عظیم شیراز است
نکته اینجاست که تالار حافظ در حال حاضر تنها داشته فرهنگی هزار نفره شیراز است و به بیان دیگر تنها تالاری است که هنوز هم می‌توان با استانداردهایی دست‌کم حداقلی در آن به اجرای برنامه پرداخت؛ از سوی دیگر تمام هزینه‌های دریافتی از هنرمندان مستقیماً به حساب خزانه دولت واریز می‌شود که باز پس گرفتن آن و هزینه‌کردش برای بخش فرهنگی بسیار دشوار است؛ چه خواسته که صرف بازسازی آن شود. چراکه مبالغ واریزی به خزانه دولت براساس فصول بودجه صرف می‌شود.
مطالبه بهبود وضعیت تالار حافظ نخستین بار نیست که مطرح می‌شود. در یکی از نمونه‌ها، حسین علیزاده در گفت و گو با ایرنا 24 پس از کسب عنوان شهروندی افتخاری شیراز، گفته بود: شیراز را بسیار دوست دارم، اولین کنسرت‌های هنری‌ام را در این شهر اجرا کردم و این شهر برای من محل تولد است و حیفم می‌آید هر موقع می‌روم تالار حافظ را می‌بینم که هر روز از هر روز بدتر و مندرس‌تر می‌شود؛ در حالیکه چندان هم قدیمی نیست.
تنها 20 درصد یا کمتر از درآمد تالار به شیراز باز می‌گردد همه درآمد تالار حافظ به حساب خزانه دولت واریز می‌شود و با وجود پیگیری‌های بسیار تنها 20 درصد و کمتر از آن باز می‌گردد
چندی پیش در پی برگزاری جشنواره فیلم فجر در بهمن‌ماه 97 اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس با بیان اینکه همه درآمد تالار حافظ به حساب خزانه دولت واریز می‌شود و با وجود پیگیری‌های بسیار تنها 20 درصد و کمتر از آن باز می‌گردد، اعلام کرد که تعمیراتی در این تالار در سال 1397 صورت گرفته است که به این شرح عنوان شد: 150 میلیون تومان بابت سرمایش و گرمایش تالار، 50 میلیون تومان هزینه تعویض پرده‌ها، 12 میلیون تومان شست‌وشوی موکت و محوطه بیرونی تالار و 40 میلیون تومان بابت هزینه تعویض روشویی‌های تالار.
بدین‌ترتیب در سال گذشته تنها 252 میلیون تومان صرف این مجموعه شده است که دربرابر وسعت تالار و میزان استفاده از آن ناچیز به شمار می‌رود.
مطالبه اهالی هنر و فرهنگ‌وران شیرازی در این سال‌ها از تقاضای ساخت تالار مرکزی شیراز به تعمیر تالار حافظ تقلیل یافته است؛ بدین‌معنا باید گفت شیرازی‌ها از ساخته‌شدن تالار مرکزی پس از گذشت 8 سال از اولین کلنگ‌زنی‌اش ناامید شده‌اند و نقد را به وعده‌های نسیه ترجیح داده‌اند؛ هرچند وضعیتش نامناسب باشد.
احداث تالار مرکزی، سودای فراموش‌شده
قرار بود تالار مرکزی شیراز در زمینی به مساحت 18 هزار متر مربع و زیربنای 20 هزار مترمربع در محل ساختمان قدیمی سیلو بنا شود.
این پروژه برای اولین بار در سال 1390 در زمان وزارت سید محمد حسینی کلنگ‌زنی شد.
در مهرماه 1392 کلنگ این مجموعه برای بار دوم به زمین خورد و از آن زمان تاکنون وعده‌های بسیاری برای ساخت آن داده شده است.
اگر این تالار ساخته می‌شد، شیرازی‌ها از سالن همایش دو هزار نفری با زیربنای 4 هزار مترمربع، گالری نمایش آثار هنری، اتاق مخصوص تمرین موسیقی و تئاتر، کارگاه ساخت دکور، کتابخانه تخصصی، فضای نگهداری ادوات موسیقی و… برخوردار می‌شدند.
قرار بود تالار مرکزی شیراز در زمینی به مساحت 18 هزار متر مربع و زیربنای 20 هزار مترمربع در محل ساختمان قدیمی سیلو بنا شود.
پس از اولین کلنگ‌زنی، مسئولان با توقفی یک سال و نیمه و در سال 1392 از واگذاری پروژه به پیمانکار و آغاز مراحل نقشه‌برداری آن طی قراردادی 420 میلیارد ریالی سخن گفتند و مدت زمان تحویل پروژه را 36 ماه برآورد کردند و این پروژه برای دومین بار کلنگ زنی شد.
در سال 1395 اعتباری بالغ بر 70 میلیارد ریال برای ساخت آن پیش‌بینی شد و برای سال 1396 نیز 90 میلیارد ریال به این امر تخصیص یافت.
در مهرماه 1396 طی بازدید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از مراحل ساخت و ساز تالار مرکزی شیراز قول افزایش اعتبار داده شد و مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، بهزاد مریدی اعلام کرد که ساخت اسکلت بخش اول تالار و فونداسیون بخش دوم به اتمام رسیده است و هنوز عملیات ساخت بخش سوم آن آغاز نشده است.
همچنین در نخستین بازدید استاندار پیشین فارس، اسماعیل تبادار از تالار مرکزی پیمانکار این طرح اعلام کرد که این پروژه حدود 30 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و اعتبار این طرح در سال 1396، 80 میلیارد ریال بوده است و با توجه به اینکه ساخت این مجموعه به اعتباری 420 میلیارد ریالی نیاز دارد، تنها 120 میلیارد ریال آن محقق شده است و همچنان 300 میلیارد ریال دیگر برای ادامه فعالیت‌ها و پیشبرد آن نیاز است.
در فروردین 1398 صابر سهرابی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس در بازدید از این پروژه اعلام کرد: در حال رایزنی‌های لازم هستیم تا برای تکمیل این طرح از راه‌های پیش بینی شده وارد شویم.
کمی بعد، در اردیبهشت ماه سال جاری نیز شهرداری شیراز برای ساخت تالار اعلام آمادگی کرد و دلیل توقف آن را کمبود بودجه مالی فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس عنوان کرد.
به هر روی، با این فراز و فرودها هنرمندان شیرازی از پیر و جوان گرفته تا آن‌ها که از شیراز رفته‌اند و حالا در پایتخت صاحب‌نام و شهره‌اند و هم غیرشیرازی‌ها، همگی متفقاً بر آنند که تالار حافظ با این حجم استفاده دیگر تکاپوی نیازهای آنان را نمی‌دهد و تعمیراتی اساسی و صرف بودجه برای آن ضروری است.
از طرف دیگر، اگر این تالار به هر دلیلی تعطیل شود، شیراز عملاً از همین یک امکان نیز بی‌بهره می‌شود، دوراهی ناگواری که در هر صورت فشارش بر گرده فرهنگیان و فرهنگ‌دوستان است.
9885/‏‬ 2027