چاپ

فارس آنلاین - هر سال رویدادهای مهمی در عرصه‌های مختلف هنر اتفاق می‌افتد كه به نوعی ایجاد یا تسهیل كننده فرآیند رشد و توسعه‌ی فعالیت‌های هنری است، 10 روز با عكاسان هم مهمترین رویداد هنر عكاسی محسوب می‌شود.
به گزارش ایسنا منطقه‌ی فارس، 10 روز با عكاسان، رویدادی است كه به همت انجمن عكاسان ایران، برگزار می‌شود، اما نكته‌ی مهم خلاء‌حضور عكاسان شیرازی و استان فارسی در تمام 6 دوره‌ی گذشته‌ی این رویداد است!
زهره صحت، یكی از عكاسان قدیمی و فعال استان فارس و شیراز، در یادداشتی به بررسی علل نبود عكاسان شیرازی در مهمترین رویداد سال هنر عكاسی پرداخته‌ است.
صحت در این یادداشت كه برای انتشار در اختیار ایسنا منطقه‌ی فارس قرار گرفته، نوشته است؛
" انجمن عکاسان ایران هرساله بزرگترین رویداد سال ؛با عنوان ده روز با عکاسان را برگزار می کند؛ امسال ششمین دوره از این رویداد با شعار عکاسی ایران، نگاهی به خود، نگاهی به جهان از 15 آذر در خانه هنرمندان ایران آغاز به کار کرده و تا 24 آذرماه دایر خواهد بود.
امسال کمیته‌ای تشکیل شد تا فعالیت‌ها از ابتدا تا انتها قائم به ذات فرد نباشد و هر فرد یک بخشی از کار را مدیریت و دنبال كند؛ به گونه‌ای كه مریم منصوری مدیر اجرایی، دکتر شهاب‌الدین عادل مدیر شورای علمی، مهدی وثو‌ق‌نیا مدیر هنری، مجید فروغی مدیر روابط عمومی، آرش کریمی مدیر بخش نگاه شخصی، جاوید نیک‌پور مدیر بخش رسانه‌های دیجیتال بوده‌اند.
از طرفی در این دوره از رویداد عكاسی ایران، از دو استانی که در زمینه عکاسی فعال است، نمایشگاهی برپا شد که کیوریتوری آن در بخش آذربایجان غربی به عهده رومین محتشم و بخش استان خراسان بر دوش کیارنگ علایی قرار دارد.
در این دوره و با وجود آنكه بیش از 400 عکس بر روی دیوار خانه هنرمندان نشسته و حدود29 کارگاه با عنوان" نگاه شخصی "در مضمون های " عکاسی، فرهنگ، جامعه " در طی هفت روز برگزار می شود و در میان نگاه شخصی اسم" فاطیما حسینی" عکاس افغانی با موضوع "اسارت مدرن " هم دیده می شود و نبود نگاه شخصی عکاس شیرازی هم دوچندان به چشم می آید.
با نگاهی به برگزاری چند دوره این رویداد جای عکاسان استان فارس و کلانشهر شیراز عجیب خالی بوده است.
با توجه به پیشنیه روشن شهر شیراز در تجلی عکاسی ایران زمین و وجود عکاسان به نامی چون چهره نگارها بعید به نظر می‌رسید که عکاسی شیراز به حاشیه رانده شود.
حال آنكه انجمن عکس شیراز را می‌توان جزو اولین انجمن‌های فعال پس از پیروزی انقلاب برشمرد و انتظار این بود كه بعد از سی و اندی سال به رویه‌ای مطلوب و تاثیرگذار رسیده باشد نه اینکه دچار روزمرگی صرف و ناتوانی جذب منابع، نبود نوآوری و خلاقیت در جذب عکاسان جوان و در نتیجه به حاشیه رفتن، برون‌داد كار شود!
نبود عکاسان شیرازی در بزرگترین رویداد سال عكاسی ایران را می‌توان خطری جدی برای عکاسی حرفه‌ای این شهر تلقی كرد؛ خطری که نسل حاضر آن را ایجاد كرده است.
نسلی كه از مسئولین و متولیان امر گرفته تا هنرمندان این رشته را شامل می‌شود.
علی‌رغم تمام اقدامات انجام شده، نقدهایی به عملکرد فعالان حوزه‌ی هنر چه تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران، چه مجریان و فعالان این بخش در ابعاد دولتی و خصوصی وارد است و مهمترین نقد فرصت‌های است كه به تهدید بدل شده‌اند.
عکاسانی که به دلیل دغدغه نان و نبود حمایت از تخصص آنها مجبور به مهاجرت می‌شوند و در واقع استعدادهای بالقوه‌ای که عرصه بالفعل تبدیل شدن برایشان مهیا نشد یا از آنها به دلایل مختلف ربوده شد.
تعدد آموزشگاه هایی که برخی از آنها تفکر عکاسی را نادیده می گیرند و فقط آموزش کار با دوربین را در دستور کار خود دارند و دغدغه های متفاوت اجازه کار مافوق برنامه را از آنها گرفته یا انگیزه کافی در خصوص کنکاش در لایه‌های زیرین هنر را ندارند و گاها مدرسانی که به روز نیستند یا آنقدر درگیری‌های ذهنی دارند که تمایلی به پیگیری رویدادهای مختلف فرهنگی وهنری ندارند؛ چه رسد انتقال این دغدغه به هنرجویان جوان!
شاید این دلایل و علت‌های دیگر باعث شده است تا خروجی برخی از آموزشگاه‌ها، تعدادی دوربین‌ به‌دست است كه بیشتر پی معاش از محل مجالس و شركت در جشنواره‌ها هستند تا پرورش یك حس خلاق و هنرمندانه و ماندگار!
در این فرایند گاه هنرجو به این درک ذهنی هم نمی‌رسد كه عكاسی یك هنر است، هنری همچون دیگر هنرها كه ماندگاری را رقم می‌زند.
متاسفانه نه تنها نقش آموزش حرفه‌ای در نحوه برخورد با رویدادهای مهم عکاسی در شهر شیراز نادیده گرفته شده بلكه تاكید بر اخلاق حرفه‌ای و لزوم دانستن پیشینه‌ی هنر عكاسی این دیار هم به فراموشی سپرده شده است.
از دیگر سو گاه ساده‌ترین نکات در خصوص ترکیب بندی و خلاقیت تصویری که مدلول هر کار هنری حرفه‌ای است در آثار و خروجی عكاسان آموزش دیده برخی آموزشگاه‌ها دیده نمی‌شود.
به نظر می‌رسد امروز متولیان امر از ارگان‌های دولتی با بودجه‌های تعریف شده تا زیر مجموعه‌ها مثل انجمن‌ها و گالری دارها نیاز به بازنگری فرایندها و کالبد شکافی دارند.
همه این‌ها شاید دلایلی است كه باید نشست و برای آنكه نام شیراز در فهرست شهرهای حاضر در مهمترین رویداد عكاسی ایران نیست، تاسف خورد!!
اگرچه با تمام مشكلات و مصائب، همچنان امیدوار باید بود تا همتی جمع شود و سال آینده شاهد تحولی باشیم؛ چرا كه انسان با امید زنده است!
امیدوار باید بود كه مسئولان عرصه‌ی فرهنگ و هنر این دیار، از كلان تا خرد، از امروز به‌فكر سال آینده باشند؛ تدبیری بیندیشند و زمینه‌ای فراهم كنند كه در هفتمین دوره، حسرتی كه شش دوره بر دل‌ها ماند، جبران شود و عكاسان هنرمند شیرازی این امكان را داشته باشند تا هنرشان را در كنار دیگر فعالان هنرمند حوزه‌ی عكاسی، عرضه كنند."
انتهای پیام