چاپ

فارس آنلاین - بولوار چمران میعادگاه پایکوبی و دست افشانی شیرازی‌هایی است که از فوتبال فقط بُرد می‌خواهند تا بهانه‌شان باشد برای شادی، حتی اگر رود شهرشان همچنان خشک باشد‍! خیابانی با خاطره‌های فراوان و انتظاری شیرین برای بُرد و یک شادی ماندگار دیگر!
از عهد باستان، مردم برای پاسداشت قهرمانان خود به یک تالار شادی نیاز داشته‌اند؛ تالاری که هلهله آنها را با شلیک نوارهای رنگی به خدا نزدیک‌تر کند. حالا در عصری که قهرمانان و جنگاوران، کلاه خود و شمشیرهایشان را زمین گذاشته‌اند و نبرد هسته‌ای به شانه‌های مردانه نیازی ندارد، تالار پایکوبی شیرازی‌ها، بولوار چمران با درختان تنومند و رودخانه ای همیشه خشک است.
این خیابان افسونگر بلد است دامان خود را برای شادی یا اندوه مردمانی پهن کند که آرام هستند و قلب‌های رقیق در سینه دارند.
1998؛ پایان 20 سال انتظار
آن روز که تیم ملی فوتبال ایران از خاکستر ملبورن بلند شد و مانند ققنوسی زیبا به جام جهانی فرانسه پرواز کرد، همه جای شهر، صحن شادی شد اما بولوار چمران پهنه‌اش را برای سیاسی ترین بازی قرن آب و جارو می‌کرد.
بازیکنان ایران می دانستند برای به زانو درآوردن آمریکا به مشت گره کرده و شعارهای نفرینی نیازی ندارند. با گل‌های استیلی و مهدوی کیا برنده این دوئل حیثتی بودیم تا 8 سال بعد، گل نصرتی خیابان‌ها را بند آورد و باز هم این بولوار خاطره انگیز، مرکز شادی شد.
اما تا باز هم خیابان سخاوتمند قصه ما، از پرش شادی فوتبال دوستان شیراز سبک شود، 8 سالی طول کشید.
این بار توپ رُبایی زیرکانه گوچی که برای ما ایرانی‌ها شیرین ترین و البته بزرگترین سرقتِ مستطیل سبز بود، جواز ورود به برزیل را صادر کرد.
سرنوشت یوزهای ایرانی در کشور فوتبال و قهوه با ناشی گری داور به یک تراژدی غم انگیز تبدیل شد، با این تفاوت که بر خلاف نمایشنامه‌های شکسپیر به جای مرگ قهرمان، پایانی غرورآمیز داشت.
شکست خوردیم اما بولوار چمران برای دیدن جمعیت زیادی که پرچم ایران را بالای سر می‌گرداندند، دستش را به زیر چانه زد.
2018؛ لشکرکشی به سرزمین تزارها
خیلی زود بلیت ملی پوشان برای جام جهانی 2018 روسیه صادر شد تا فرمانرواییِ کاپیتان مسعود شجاعی در سرزمین تزارها با یک بُرد عجیب همراه باشد.
امید ابراهیمی و روزبه چشمی گلادیاتورهای این نبرد جاودانه بودند، وحید امیری گوشت مقابل توپ شد و بیرانوند شرف دروازه‌اش را حفظ کرد تا بازیکن مراکش با یک گل به خودی زیبا در دقیقه 95 انتقام ما را از مسی و گل دیرهنگام او بگیرد؛ انتقامی که 4 سال طول کشید.
حالا آیندگانی که در ایران و مراکش داستان‌های فوتبالی را از پدر یا پدربزرگ‌های خود می‌شنوند از تلخ و شیرین فوتبال، دو برداشت متفاوت دارند.
با این بازی، ایران معنی معجزه فوتبال را درک کرد و رستگاری در دقیقه 95 را جشن گرفت. بولوار چمران یک ترافیک سنگین و شب زنده داری دیگر را حوصله کرد و از شادی فوتبالی‌هایی که بیشتر از ایسلندی‌ها با تشویق ایسلندی انس گرفته‌اند، زیباتر شد.
سن پترزبورگ قربانگاه شیرهای اطلس می‌شود، اما فوتبالیست‌های ایران با امیدواری، لباس‌های راحتی خود را برای چند روز اقامت بیشتر در روسیه، از چمدان‌ها خارج می کنند.
با این پیروزی آنها با روحیه بهتری مقابل رونالدو؛ ماشین گلزنی پرتغال و ستارگان متعدد سرزمین ماتادورها صف آرایی خواهند کرد.
این روزها بولوار چمران گل‌های حاشیه‌اش را برای حماسه‌ای از جنس غیرت شکوفاتر می‌کند؛ گل‌هایی که هیچوقت زیبایی خود را از دست نمی‌دهند و با تصمیم مشکوک هیچ داوری، مردود اعلام نمی‌شوند.
این بزرگراه جاودانه که میهمان نوازی را از حفظ دارد، دیگر باور کرده است که فقط مسیری برای ورزش صبحگاهی، عبور خودروهای شتاب زده و سرعت گیرهای بلند نیست.
می‌داند که آخرین صفحه از اشک‌ها و لبخندهای داستان‌های رُمانتیک شرقی برای اهالی شیراز در حاشیه‌اش برگ می‌خورد، پس به امید پیروزی چشم انتظار می‌ماند.
امیدوار است که شاید طالع خیر و چهارشنبه خوشبختی فوتبال ایران در فال 30 خرداد ماه 97 نوشته شده باشد.
1978؛ کابوس ناکامی
بازیکن جنگنده دیروز و مربی مقتدر امروز فوتبال شیراز اولین حضور ایران در جام جهانی را خوب به خاطر می آورد.
«غلام پیروانی» که در اردوی آماده سازی تیم ملی برای رقابت در جام جهانی 1978 آرژانتین حاضر بوده است درباره نخستین تجربه ایران در مهم ترین رویداد این ورزش پرطرفدار می‌گوید: به همراه علیرضا قشقائیان و الیاس عبداللهی از شیراز در اردوی تیم ملی حضور داشتیم اما با تصمیم مهاجرانی مربی تیم، از فهرست نهایی خط خوردم و قشقائیان تنها نماینده فوتبال شیراز در جام جهانی آرژانتین شد.
وی که سابقه بستن بازوبند کاپیتانی تیم ملی امید ایران را نیز در کارنامه دارد، اضافه می کند: برای حضور در رقابت های المپیک مونترال هم به اردوی تیم ملی دعوت شدم اما در نهایت عده ای از بازیکنان به مسابقات جام دیوار چین فرستاده شدند که من نیز جزو آنان بودم.
پیروانی به ارزیابی تیم ملی ایران در جام جهانی آرژانتین می پردازد و ادامه می دهد: تیم بسیار خوبی داشتیم و با وجود ناکامی می توان گفت بازیکنان، بازی های قابل قبولی ارائه دادند.
وی برای توصیف حال و هوای خود پس از دیدار تیم ملی ایران و اسکاتلند در حافظه اش کنکاش می کند و می گوید: نتیجه این بازی با گل به خودی آندرانیک اسکندریان یک بر صفر پیش می رفت تا اینکه ایرج دانایی فر با یک گل زیبا از زاویه بسته، نتیجه را برابر کرد.
پیروانی معتقد است: تیم ملی ایران در این جام جهانی بازی های قابل قبولی را به نمایش گذاشت و هلند که ایران را در دور مقدماتی شکست داد به مقام نایب قهرمانی رسید.
وی به شرایط دشوار صعود ایران به جام جهانی 1978 اشاره و اضافه می کند: آن زمان شرایط صعود به جام جهانی بسیار سخت بود و فقط یک تیم از آسیا و اقیانوسیه این اقبال را می یافت، ضمن اینکه اولین تجربه ایران در جام جهانی نیز بود.
1998؛ حماسه های افشین و دوستان
ماجراهای ایران و جام جهانی فوتبال همواره برای پیروانی حساسیت ویژه ای داشته است؛ چرا که برادرش افشین، سال ها پیراهن تیم ملی را پوشیده و در بازی برابر تیم های استرالیا و آمریکا حضور داشته است.
وی که اعتقاد دارد ترکیب تیم ملی ایران در جام جهانی 1998 تکرار نشدنی است، می گوید: بازیکنان بزرگی چون علی دایی، مهدی مهدوی کیا، کریم باقری و خداد عزیزی در آن تیم توپ می زدند که مهره هایی شایسته بودند.
پیروانی بر عشق خود به تیم ملی تاکید می کند و ادامه می دهد: همیشه عاشق تیم ملی فوتبال کشورم بوده ام، اما آن روزها حضور افشین در میادین مهم، علاقه ام را صد چندان کرده بود.
وی شادمانی شیرازی ها پس از بازی با استرالیا را غیر قابل توصیف می داند و می گوید: آن روز شادی مردم فقط به بولوار چمران محدود نمی شد و جشن در سراسر شهر برقرار بود.
پیروانی اضافه می کند: وقتی افشین پس از بازی با استرالیا به شیراز آمد، جمعیت گسترده ای برای استقبال از او آمده بودند.
2018؛ معجزه ممنوع نیست
این اعتبار فوتبال شیراز از پیروزی ایران برابر مراکش ابراز خرسندی می کند و می گوید: امیدوارم بازیکنان متعصب ایران در بازی مقابل اسپانیا و پرتغال نیز با سربلندی زمین مسابقه را ترک کنند و آفریننده حماسه ای دیگر باشند.
پیروانی برای تفهیم بیشتر احساس خود، بازی ایران و استرالیا را مثال می زند و ادامه می دهد: دور از انتظار نیست که باز هم در یک رقابت سخت، برنده میدان باشند و از زمین مسابقه سربلند بیرون بیایند.
وی رقابت در گروه مرگ جام جهانی روسیه را محکی بزرگ برای ملی پوشان ایران می داند و اضافه می کند: امیدواریم حالا که این مجال برای تیم ایران فراهم شده است، شاهد یک بازی زیبا و غرور آمیز از جوان های فوتبال کشورمان باشیم.