بار دگر محرم و چشم اشك‌بار، بار دگر محرم و عطش و آتش و درد بي‌برادري، بار دگر محرم و پرواز تا كنار دوست، بار دگر محرم و پرچم سياه و عشق و اشك و آه....
بار دگر محرم شد و شوق بستن سربند علي‌اصغر(ع) بر پيشاني نوزاد كه موج مي‌زند ميان چشم‌هاي آن تازه مادر، مادري كه طفلش را سر دست مي‌گيرد و همنوا مي‌شود با ضجه‌هاي رباب‌خاتون آنگاه كه تيرخصم بر گلوي كودكش نشست.
چه زيبا ايامي است محرم! باز برپايي هيئت ها و برگزاري روضه ها، شور گرفتن ها و کوچه ساختن ها و حرکت هماهنگ دست ها که بالا و پايين مي روند و بر سر و سينه عزادارن مي خورد. تو هم خواهي، نخواهي با عاشقان حسين (ع) همراه مي شوي. نمي شوي؟ گوش کن، دقت کن! قلب نمي تپد، حسين حسين مي کند. اين روزها ديگر ذکر يا حسين (ع) از زبانت هم که برنيايد، قلب خود ارادتش را ابراز مي کند.
چند روزي است كه شيراز هم حال و هواي حسيني دارد. اين را با نگاهي به درو ديوار سياه پوش شهر در مي يابي. اين را آسمان شيراز هم فهميده و خيابان و كوچه شهر را پيش از رسيدن خيل عاشقان حسين (ع) که در تکاپو هستند تا حال و هواي حسيني را به محله شان ببرند و هيئتي برپا کنند، آب و جارو كرد.
جنب و جوش را همه جا نظاره گري، گويي تو در بازار رقابتي براي عرضه ارادت هر چه بيشتر به ساحت ابا عبدالله قرار داري و هر کس سعي دارد با هر فعاليتي در عزاداري محرم سهيم شود. از آنکه اسپندي دود کرده تا آن مادري که کودکش را به بغل گرفته براي بچه هاي هيئت چاي آورده است.
نوجواني 10، 12 ساله را مي بيني، انچنان با حرارت مشغول تزئين هيئت به پرچم هاي مشکي است که انگار مهم و ودقيق ترين برنامه هاي عالم را اجرا مي کند. شايد هم اين گونه باشد، چرا که "عالم همه در طواف عشق است ودايره دار اين طواف حسين است". از او که چرايي ذوق و شوقش را جويا مي شوي، بر تو چنان با تعجب مي نگرد که از پرسشت پشيمان مي شوي.
آن طرف تر پيرمردي را مي بيني که سر پرچم خيرمقدم به عزادارن حسيني را گرفته و به جوان آن طرف پرچم پيشنهادات خود را براي نصب بهتر ارائه مي کند. باورت مي شود اين همان پيرمردي است که تا ديروز کاسه صبرش از درد کمر لبريز شده بود و ابراز ناراحتي مي کرد، حال بي هيچ نانله اي روي چهارپايه بالا و پايين مي شود. خداوندا! اين چه مرهمي است که درد پيرمردي حدودا 70 ساله اين چنين التيام مي بخشد؟ راستي که عشق چه تحولي ايجاد مي کند.
بوي اسپند فضاي هيئت را فراموش نکنم، زن ميانسالي ظرفي در دست گرفته و با فرستادن صلوات و التماس دعا گويان اين اسپند را بر آتش مي نهد و فضا را معطر مي کند و در سرتاسر هيئت مي چرخد. هنوز دود اسپند در فضاي اتاق محو نشده، مي بيني زن با سيني چاي وارد مي شود و اين گونه خسته نباشي مي گويد. اين هم گونه اي از عرض اردات به سالار شهيدان است.
جواني 22 ساله با مدد گرفتن از سالار شهيدان مشغول نصب و تنظيم سيستم صوت است و اميدوار است که سيستم براي روضه و مداحي مشکلي نداشته باشد. او لبخندي مي زند و به سخن يکي از سياسيون اشاره مي کند که در همايشي مشغول سخنراني بود و بلندگو سوت مي کشد و فرد مذکور عنوان مي کند که هر زمان مشکل سيستم صوت مرتفع شود، بقيه مشکلات هم قابل رفع است. به هر حال اين هم نمونه اي بود از جوانان عاشق ثارالله که در شهر مقدس شيراز کم نيستند.
اين مختصر نوشته، شرح حالي گوشه اي از تلاش هزاران نفري بود که براي حسيني کردن شهر مقدس شيراز در تلاش هستند. اما کاش بشود پيام محرم را درک کنيم، آن پيام که پيروزي نه فقط در غلبه است، که در مجاهدت براي خدا و مرگ در اين راه هم محقق مي شود، جان دادن در راه خدا و شهادت در ميدان جنگ نه يک باختن است، بلکه شهادت يک انتخاب است.
کاش بتوانيم همه ي محرم و بخصوص عاشور را درک کنيم، حسيني و سپس مهدوي شويم، چرا که " وقتي در صحنه حق و باطل نيستي، وقتي که شاهد عصر خودت و شهيد حق و باطل جامعه ات نيستي، هرکجا که خواهي باش چه در نماز ايستاده باشي، چه به شراب نشسته باشي هر دو يکي است".