چاپ

پیام فارس - عضو شورای شیراز با اشاره به اینکه سهم هر شهروند در میانگین جهانی هزاردلار و سهم شهروندان ایرانی کمتر از 300 دلار است، گفت: در شرایط کنونی سهم واقعی هر شهروند ایرانی از سبد سلامت حدود 50 دلار یعنی کمتر از یک ششم میانگین جهانی است !
به گزارش ایسنا منطقه‌ی فارس قاسم مقیمی عصر دوشنبه 29 مرداد در نطق قبل از دستور خود در جلسه‌ی علنی شورای شیراز گفت: با اشاره به آمارها و داده‌های بانک جهانی و سازمان‌ جهانی بهداشت، سرانه‌ی سلامت هر شهروند را هزار دلار اعلام و اضافه کرد: این عدد در ایران و شهر شیراز اندکی بیش از 300 دلار تخمین زده می‌شود؛‌ یعنی کمتر از یک‌سوم میانگین جهانی .
مقیمی گفت: سهم واقعی هر یک از شهروندان ایرانی از سبد سلامت در این اوضاع اقتصادی و کاهش ارزش ریال 50 دلار است؛‌ این عدد در خوشبینانه‌ترین حالت یک ششم و در حالت بدبینانه یک بیستم میانگین جهانی است .
به گفته این عضو شورای شهر شیراز، در کشورهای همسایه‌ی ایران نظیر قطر، کویت، امارات متحده عربی و عربستان سعودی که نه از فرهنگ و دانش پزشکی لازم و نه زیرساخت‌های مناسب در این زمینه برخوردارند، دخل و خرج بهداشتی افراد بالاتر از میانگین استاندارد جهانی و حدود 1500 دلار است .
او اضافه کرد: کشورهای ژاپن و استرالیا با 3 تا 5 هزار دلار مصارف بهداشتی بالاترین میزان سهم را از این هزینه‌ها به خود اختصاص داده‌اند و در ایالات متحده آمریکا سهم هر شهروند به 10 هزار دلار در سال می‌رسد .
مقیمی ادامه داد: سوء تدبیر بدنی، فقر بهداشتی و سوء تغذیه، چاقی مفرط در کلانشهر شیراز میان نوجوانان و نیز میانسالان بیداد می‌کند که عوارضی چون بیماری‌های قلبی و عروقی و ضعف اندام‌های حرکتی را به همراه دارد .
این عضو شورای شیراز گفت: شیراز با حدود 2 میلیون نفر جمعیت نیازمند حداقل 40 مرکز جامع درمانی است اما اکنون حدود 20 مرکز جامع درمانی دارد .
وی خطاب به رئیس شورا و شهردار شیراز گفت: در این شرایط خاص و حساس آیا بهتر نیست به جای تمرکز بر ساخت و ساز و رشد و گستره اماکن درمانی، تمرکز و اولویت‌ها را بر فرهنگ‌سازی درمان و سلامت فردی و خانوادگی داشته باشیم؟
رئیس کمیسیون تلفیق شورای شهر شیراز اضافه کرد: نیروهای شهرداری همانند سایر کارمندان در ادارات مختلف در سلامت کامل بدنی به سر نمی‌برند که برخی از دلایل آن بی‌اهمیتی و کم‌توجهی به سلامت جسم و روح و روان و عدم اولویت بخشی به بهداشت فردی و خانوادگی است که این امر نه نشاط و شادابی کاری به همراه دارد و نه قواره شهر را سامان می‌بخشد .
انتهای پیام