چاپ

پیام فارس - روزنامه افسانه چاپ شیراز دوشنبه در شماره 3712 یادداشتی با عنوان "پیاده ها بدون پیاده راه" منتشر کرده است.
در این یادداشت به قلم "حمید مقدس فرد" آمده است: در شرایطی که پارک اتومبیل ها در پیاده روها عادی شده و پلیس هم مانع آن نمی شود خیابان سازی وبزرگراه سازی در اولویت است و پیاده راه سازی هنوز یک بخش مهم عمران شهری نشده و مدیران شهری و شهرنشینان مهم بودن آن را درنیافته و یا قبول ندارند.
مساله بزرگتر: پیاده راه سازی درایران به ویژه دربخش تاریخی شهرهای بزرگ با چالش پارکینگ سازی متوقف شده مانند پیاده راه حافظیه بر روی اتومبیل ها داستانی تکراری است و از روی پیاده راه زند در محدوده بازار وکیل رونویسی شده است.
همه پروژه زنده سازی شهر کریم خانی در مجموعه زندیه به یک پارکینگ رو زمینی ازنوع تاریخی در کنار بازار وکیل خلاصه شده است. در ضمن اوج شاهکار مدیریت شهری و ترافیک هم هست که شیفته اتومبیل است و معادل سازان خوش ذوق فرهنگستان زبان وادب فارسی با بودجه چند ده میلیاردی و در روزنامه ها و کتاب ها به آن خودرو می گویند که بی معنی است.
گفته اند مقاومت بازاریان و کسبه باعث شده نتوانند محوطه جلوی بازار را عاری از اتومبیل کنند. درشرایطی که پارکینگی هم ساخته نشده است ولی همان بازاریان اگر می توانستند اتومبیل هایشان را تاداخل خود بازار می بردند و جلو حجره هایشان پارک می کردند.
درآن صورت مدیریت خوش ذوق شهری برای روان سازی ترافیک یک پل هوایی مدرن زیر سقف بازار می ساخت تا همشهریان کریم خان و شاید هم روح خود او اگر گذرش به ساخته هایش می افتاد بفهمند می شد سقف بازار را بلندتر یا حتی مانند یک پل ساخت تا اتومبیل های بخت برگشته که نمی دانند ازمیان بی کفایتی های ما آدمها چگونه بگذرند کمی آسوده تر شوند.
شاید این حرفها فانتزی باشد ولی واقعیش را می توانید در پروژه تونل های دوقلو و پل روگذر چمران ببینید که هیچ نتیجه ای به جز نابودی باغهای پشت موله و بدترشدن ترافیک بلوار چمران و فلکه قصردشت نخواهد داشت.
چنانکه زیرگذر خیابان زند هم فرجامی به جز ویران شدن ساختار ترافیکی بلوار و چهارراه زند و دروازه سعدی نداشته است. گشودن یک مسیر از سوی شمالی مجموعه زندیه در خیابان فردوسی تا گلوگاه شمالی دروازه سعدی پشت بیمارستان شیراز با یک زیرگذر راه آسان تری بود.
در آن صورت می شد خیابان زند از فلکه شهرداری تا بازار را به یک خیابان تاریخی پیاده راهی تبدیل کرد البته با شرط های دیگر آن مانند برداشتن ساختمان های ناهم جور بانک ها و خراب نکردن دبیرستان شاهپور و بیشتر ازاینها گذرندادن خط قطار شهری ازمسیر تاریخی ولی با شرایط فعلی ونزدیک بینی مزمن مدیریت شهری که مساله همه شهرهای ایران است و اصفهان درچهارباغ و مجموعه بی همتای نقش جهان بیشتر ازهمه جا با آن درگیر است باید امیدوار باشیم که وضع ازاین بدترنشود و به فکر پل هوایی سواره رو دربازار وکیل نیفتند.کاری که درماهیت چندان تفاوتی با ساختن زیرگذر زند ندارد.
مثل این است که کریم خان یک حدس هایی زده بوده وگرنه می توانست دستور بدهد سقف بازار را بلندتر بسازند.
تفاوت او با مدیران شهری امروز دراین بوده که به سندرم پارکینگ سازی درشهرتاریخی مبتلا نبوده . اینکه پیاده راه به پارکینگ وخیابان تبدیل شود حسی ازتاریخ ندارد . چنانکه شهرسازی امروز هم هیچ میراث تاریخی ندارد و به خیابان و پارکینگ خلاصه شده است.
آن هم درست در وسط یک شهر تاریخی مانند شیراز که آن هم دارد به یک پارکینگ تاریخی غول آسا در مقیاس نجومی تبدیل می شود. مساله اصلی شهرهای ایران ساختارمدیریت شبه ماشینی ورباتیکی است که مدیران آن درحالی که درباره محاسن پیاده رفتن و پیاده راه سخنرانی می کنند جز با اتومبیل به جایی نمی روند و صد متر هم پیاده نمی روند و دوچرخه سواری را کسرشأن خود می دانند و چنان اتومبیل زده هستند که پیاده راه ها راهم پارکینگ کرده اند.
پارکینگی شدن یک سندرم وخیم است که درمانی برای آن نیست چنانکه درمانی هم برای اعتیاد همگانی به اتومبیل درکار نیست.پیاده ها و آنها که پیاده روی را دوست دارند نیز همچنان بدون پیاده راه مانده اند و در شطرنج زندگی ترافیکی نقشی بیشتر از پیاده ندارند.
منبع: روزنامه افسانه
9873/ 2027