چاپ

پیام فارس- در این یادداشت به قلم سید مهدی مرتضوی سردبیر این ماهنامه آمده است: پدیده مهاجرت را می توان از دو دیدگاه مورد بررسی قرار داد، امید به پیشرفت فردی، اجتماعی و اقتصادی در جامعه مقصد از یک سو، دوری از خانواده و سرزمین و خالی شدن از نیروی انسانی موثر در جامعه مبدا از سویی دیگر.
مهاجرت به خودی خود، پدیده ای منفی نیست و در ادیان مختلف جهت پیشرفت فرد و جامعه به آن تأکید شده است اما اگر این پدیده با فراوانی زیادی در جامعه مبدا مواجه گردد با کمبود فراوان نیروهای متخصص بومی مواجه خواهد شد .
هم اکنون شهرستان اقلید با این پدیده دست به گریبان است، کمبود ساختارهای صنعتی، خدماتی، اقتصادی و همچنین عدم بهره‌گیری از ظرفیت بومی ،شهر را به سمت خالی شدن از نخبگی پیش می برد.
با نگاهی به خانواده های اقلیدی درمی یابیم که از جمعیت جوان، بیش از نیمی از آن مهاجرت کرده و نیمی دیگر در انتظار شغل بسر می برد .
یکی از اهداف ایجاد نهادها و سازمان های دولتی و غیر انتفاعی در یک شهر استفاده از قابلیت های بومی آن منطقه است، متاسفانه این مهم در بعضی از نهادها در شهرستان به حاشیه رفته وبا انتخاب و بکارگیری اشتباه افراد غیر بومی، همان اندک ظرفیت‌های ایجاد شده را برای بومیان این محل از بین برده اند و عملا در افزایش شاخص بیکاری در این شهر سهیم بوده اند .
نگارنده در گفتگو با طیف‌های مختلف مردم در خصوص استفاده از ظرفیت بومی در این جمله به جمع بندی می رسد: حرف مردم این است : ` مگر فارغ التحصیل و متخصص اقلیدی نداریم که از جاهای دیگر در اینجا خدمت می کند؟ چرا فرزندان ما با وجود مهارت و تخصص، آواره دیگر شهرها شده اند؟`
در پستهای مدیریتی شهرستان نیز با انتخاب آگاهانه و استفاده از نیروی متخصص بومی می تواند بسیار کارآمدتر عمل کند، آشنایی با جامعه، فرهنگ ،قومیت ها، موقعیت جغرافیایی، آسیب ها، خلا ها و کمبودهای محیطی، ابزار مهمی است که مدیر بومی از آن بهره مند است و یقینا در برنامه ریزی بهتر برای شهر تاثیر گذار است.
از مسئولان انتظار می رود با توجه بیشتر و ایجاد بسترهای مناسب در جهت استفاده از فارغ التحصیلان و نخبگان در جهت کاستن از مهاجرت های بی‌رویه آنان که بعضا با چالش‌های عاطفی اجتماعی رو به رو می شود برنامه ریزی و اقدامات موثری انجام دهند.
سایه محرومیت از این خاک خسته دور باد، دورتر از دور . .