چاپ

پیام فارس- کاکو در 21 اردیبهشت 1313 در محله ده ‌بزرگی دروازه اصفهان شیراز به دنیا آمد و در 6مهرماه 1384 دیده از جهان فرو بست.
نیکوپور پس از نمایش این فیلم، آن را مشق فیلمسازی نامید و گفت: این فیلم محصول دوره فیلمسازی در انجمن سینماگران جوان بوده است.
وی ادامه داد: چون در آن دوره تجهیزات مناسب برای فیلمسازی چندان موجود نبود، این فیلم را با دوربین شخصی و یک سه پایه و یک شاخه نور و با همراهی عوامل انجمن سینماگران ساختیم و از همین رو ایراداتی به آن وارد است.
این هنرمند ابراز داشت: به محمدعلی شیوایی بسیار اجحاف شد، او که از دوستان سهراب سپهری بود به اندازه خود او توانمند بود و این قابلیت را داشت که آثارش باعنوان نقاشی توانمند در حراجی‌های بزرگ به فروش رسد نه آنکه در کشور با قیمت‌های بسیار ناچیز پراکنده شود.
نیکوپور جمع آوری آثار کاکو را بسیار دشوار خواند و ابراز امیدواری کرد روزی بتوان همه این آثار را در موزه هنرهای معاصر شیراز دید.
در این برنامه، حسن مشکین‌ فام نقاش شیرازی که تعداد شایان توجهی از آثار کاکو را در موزه هنر مشکین ‌فام در شیراز گردآوردی کرده است، درباره این هنرمند گفت: کاکو هنرمندی متفاوت است. او ویژگی خاصی داشت که همان شور و عشق و سادگی و تواضع است.
وی او را یکی از پیشگامان هنر مدرن در ایران خواند و بیان داشت: هر هنرمند به واسطه عشق و پشتکار، محیط اجتماعی و فضای فرهنگی شناخته می‌شود.
مدیر موزه و خانه تاریخی فروغ‌ الملک با اشاره به بورسیه شدن کاکو به پاریس برای ادامه تحصیل افزود: در ابتدا آثارش شیوه‌ای آکادمیک داشت؛ بدین‌ گونه که اصولی را در هنرستان هنرهای زیبا آموخته بود و آن‌ها را پیاده می‌کرد.
مشکین‌ فام گفت: او از میان نقاشان جهان به ونسان ونگوگ نقاش هلندی علاقه‌مند بود و معتقد بود او افزون بر تکنیک و تفکر، سوز و گدازی دارد.
وی ادامه داد: کاکو به تدریج عاشق خط و سطح و ترکیب و فرم و فضا شد و شخصیت‌های شرقی را در آن‌ها در آمیخت، به گونه‌ای که سوژه آثارش بیشتر مرد نوازنده، مرد و دف، زن نوازنده، زن و دف، دو کبوتر، طبیعت بی جان با یک میز و چند ساز، گاه همراه با گل و ظرف میوه، آثار کوبیستی با رنگ های سرد و آرام بخش، انسان‌هایی با سر پرنده و ماهی و خورشید با صلیب، شمعدان یا دست به صورت سمبولیک بوده است.
این نقاش درباره سیر تفکری کاکو گفت: او در دهه شصت میلادی وارد حلقه‌های هنری پاریس شد و از آنها بسیار آموخت و تجربیات و تفکرات هنری اش را ارتقا بخشید؛ اما بعد دچار تالمات روحی و روانی شد تا آنجا که تحصیل در پاریس را رها کرد و زندگی اش را از طریق نمایشگاه گذاشتن و مسافرت کردن می‌گذراند.
وی با بیان اینکه کاکو در نهایت در سال 1348 به ایران برگشت، گفت: او در این دوران با عرفان آشنا شد و گوشه گیری و تواضع گزید و عرفان چنان در او رسوخ کرد که همیشه آثارش را علی‌رغم قیمت‌های بسیار، تنها به 110 تومان می‌فروخت.
مشکین‌ فام اظهار داشت: او که یکی از دوستان نزدیک سهراب سپهری بود، تنها کسی بود که اجازه داشت به خلوت سهراب برود؛ به خصوص در دورانی که او خود را از همه پنهان می‌داشت.
این مجموعه‌ دار شیرازی بیان کرد: اولین نمایشگاه کاکو در ایران در سال 1350 در گالری نگار تهران برگزار شد و پس از آن آثارش در گالری‌هایی همچون سیحون، کیهان، سپهری، فرشته، سرو و نیازی به نمایش در آمد.
وی سال بازگشت کاکو به شیراز را 1360 عنوان کرد و درباره زندگی او در این شهر گفت: زندگی در شیراز با آغاز دوران انزوای مطلق او همزمان شد. او هر روزش را در حافظیه سپری می‌کرد و تنها سالی یک بار نمایشگاهی برگزار می‌کرد.
اتاق آبی سهراب سپهری با نقاشی های کاکو در موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان بازآفرینی شده است.