چاپ

پیام فارس - شیراز- «موزه کلمات» با گنجینه‌ای از نامه‌های نویسندگان، ادبا و اهالی فرهنگ و هنر آغاز بکار کرد.

نیما تقوی، مؤسس «موزه کلمات» شنبه شب در آئینی که بدین مناسبت در مجموعه فرهنگی هنری « پیرسوک » با حضور احمد محیط طباطبایی، رئیس ایکوم ایران برگزار شد، گفت: کلمات گستره وسیعی دارند و ما آخرین نسل نامه نگاری هستیم لذا تا دیر نشده بیاییم برای هنرمندان معاصر فکری بکنیم زیرا ممکن است به زودی نامه‌های آنان مانند نامه‌های دکتر محمد مصدق از بین بروند.
وی در ادامه به مسیر راه اندازی این موزه اشاره کرد و گفت: پس از اینکه ایده را با بسیاری در میان گذاشتیم تا اینکه نایب شیرازی، پژوهشگر و منتقد هنری بسیاری از این نامه‌ها را در اختیار ما گذاشت و به صورت موقت موزه شکل گرفت و امیدواریم در یک تن واحد به صورت یک موزه دائمی در بیاید.

وی در پایان صحبت‌های کوتاهش از از مهرداد پرتوآذر در یاری رساندن به شکل گیری این موزه سپاسگزاری کرد، سپس نایب شیرازی پیرامون این موزه گفت: همه ما با موزه آشنا هستیم.
در یک تقسیم بندی کلی و تعریف جامع اساساً آنچه ذیل موزه‌ها قرار می‌گیرند اشیا تاریخی هستند که ظرافت ندارند و ارزش زیباشناسی ندارند مانند یک سفالینه و ظروف بجا مانده از تاریخ که یک برهه تاریخی را روایت می‌کنند که بیش از 90 درصد سازندگان آنها شناخته شده نیستند.
وی ادامه داد: دسته دوم اشیا موزه‌ها دارای تاریخ هستند؛ مانند سکه‌ها و کتیبه‌ها که مؤثر در کشف مجهولات تاریخی به شمار می‌روند.
رد کمرنگ 5 سده تاریخ امپراتوری اشکانی
شیرازی در عین حال با بیان اینکه نزدیک 500 سال امپراتوری اشکانی داریم که هیچ اسمی از آنان در تاریخ نوشته نشده است افزود: با آمدن تاریخ نگاران و مستشرقین و سفرنامه نویسان بخشی از این تاریخ مشخص شد.
این پژوهشگر که مجموعه‌ای از نامه‌ها را به موزه کلمات شیراز آورده، عنوان کرد: بخشی دیگر موزه‌ها را آثار هنری تشکیل می‌دهند که فاقد رقم و تاریخ هستند، اینها مهم اند به این خاطر که سنت سینه به سینه و استاد شاگردی را به ما منتقل می‌کنند، اما بخشی از اینها محصول کارگاه هنری هستند.
نایب شیرازی بخشی از آثار موزه را متعلق به هنرمندان بنام و شناخته شده دانست که دارای شناسنامه هستند.
این منتقد هنری سپس، اعلام کرد: حال یک مجموعه آثار داریم که اگر که کنار یکدیگر قرار گیرند می‌توانند یک ایده، اندیشه و تفکر را شکل دهند و اینها اسناد مکتوب هستند.
شیرازی همچنین یادآور شد: اتفاقی به نام موزه کلمات به ما نشان می‌دهد که آیا نامه‌ها نسخه‌های خطی یا اسناد خطی هستند زیرا نامه‌ها الزاماً به خط مؤلف هستند که نسخه اصلی به شمار می‌روند.
وی ادامه داد: نامه در یک تاریخ و موضوع مشخص دارای مضمون و موضوع و فرستنده و گیرنده مشخص است، ایندرحالیست که خیلی نمونه‌ها وجود دارد که یک نویسنده به منتقد نگاشته تا مثلاً کتابش را به نقد در آورد، از این لحاظ می‌توان مجهولات تاریخی را کشف کرد.

شیرازی با این حال عنوان کرد: ما در طول تاریخ مردم مکتوبی نبودیم و اساساً شفاهی بودیم و اسنادپژوهی هم بدین خاطر نداشتیم؛ قائل به این هستم که پس از مشروطه اسناد این چنین را گردآوری کنیم تا بنیان اندیشه روشنفکری را بنا نهیم .
نامه‌ها؛ ضرورتی اجتناب ناپذیر در حفظ تاریخ جوامع
این پژوهشگر با بیان اینکه نامه‌ها سفیران فرهنگی هستند که اگر در قالب مجموعه قرار گیرند و در موزه و در معرض قرار گیرد جنبه عام پیدا می‌کند، نمونه‌ای از نامه افراد سرشناس ادبی را معرفی کرد و گفت: نامه در عین حالی که یک سند است، در کنار آنها متوجه یک دوره تاریخی هم می‌شویم.
به گفته نایب شیرازی، بسیاری از نامه نزد اشخاص است که می‌توان از نابودی آن جلوگیری کنیم. بنابر این، موزه‌ها نه تنها لازم و ضروری هستند بلکه ضرورتی اجتناب ناپذیر برای حفظ تاریخ جوامع به شمار می‌روند؛ همه اینها در تعریف امروزی موزه در تعریف اولیه است.
وی با بیان اینکه موزه‌ها باید بتوانند در تحقیق و پژوهش مثمر ثمر باشند و فقط به نمایش اشیا و اسناد نپردازند، با این حال تصریح کرد: نمی‌توان یک عکس با کیفیت از موزه‌های کشور از یک نامه یا سند تاریخی تهیه کرد.
این مجموعه دار نامه‌های تاریخی، گفت: صرفاً نامه‌هایی که در موزه کلمات گردآوری شدند متعلق به نویسندگان و مولفین است.