بزرگنمايي:

فارس انلاين- نويد عبداللهي فرد در سي و يکمين شماره اين هفته نامه نوشته است: ‌انسان به درستي نمي داند آغاز آفرينش را، ليک خوب مي داند هنگامي که آدمي جان گرفت،زندگي زاييده شد. گاه ناآرام مي گذشت و گاه آرام،گاه دلي به درد مي آمد و گاه به وجد،زندگي بود و سفر،راه بود و خطر و انسان نقش خويش بر لوح هستي مي نگاشت.
نخستين دست نوشته هاي آدمي بر دل کوه و سنگ نقش بست.هر چه بيشتر مي گذشت آدمي بيشتر مي آموخت و بيشتر مي آفريد،خط آرام آرام به کمال مي رسيد و قلم آرام آرام رفيق گرمابه و گلستان و يار غار آدمي شد.
خدايش او را به قلم قسم مي داد و به آنچه از سرانگشتان آدمي جاري مي شد"ن والقلم و مايسطرون" و اينگونه بود که قلم قداستي آسماني يافت.
تجارب و انديشه هاي بشري تنها و تنها به ياري قلم و کتابت به ثبت و ضبط مي رسيد و بدينسان بر صفحه روزگار مي ماند.
با شکل گيري صنعت چاپ و رشد روزافزون معارف و علوم بشري دسترسي براي همگان آسانتر مي شد،قرن ها گذشت و رسانه هاي جمعي يکي پس ازديگري پا گرفت و همه عرصه هاي زندگي را درنورديد،گويي انقلاب بزرگي در راه بود و انسان آرام آرام به مثابه يک رسانه قد مي افراشت...عصر ارتباطات فرا رسيد.
امروز هر انسان ناشر آثار خويش است و با سرعتي بسيار باورهاي خود و ديگران را در صفحات شخصي خود مي نگارد و در اختيار همگان قرار مي دهد.واسطه هاي نشر يک به يک از ميان برداشته مي شوند و هر نوشته اي به سرعت و آساني همه گير مي شود و اين امکاناتي است بي نظير که کم و بيش براي همه جوامع انساني مهياست.
آنچه نگارنده را در اين ايام که با نام قلم نامگذاري شده بود به نگارش اين سطور واداشت تاکيد بر پاسداشت حرمت قلم توسط صاحبان قلم است.
آنگونه که آدمي هرگاه تراوش ذهن خويش را بر صفحه اي مي نگارد، حق ببيند،حق خواهد و حق گويدو دانش و آگاهي را به زيور آزادگي و خيرخواهي و حق جويي بيارايد،اين گونه است که قلم بر جان مي نشيند،اعماق وجود را در مي نوردد و بر صفحه روزگار جاودان مي ماند.راهي سخت که گاه به شائبه اي و گاه به شبهه اي،گاه از سر نياز و گاه از روي طمع،گاه در دام حب و بغض و گاه عامدانه و گاه به اشتباه به بيراهه مي رود و حقيقت به قربانگاه نزديک مي شود.
چه فراوان دستاوردهاي بشري از آغاز تا کنون به ياري قلم بر صفحه تاريخ جاودانه شد و بسان سرمايه اي بزرگ به نسل هاي بعدي رسيد و نيز چه بسيار که قرباني بغض و طمع،اشتباه،شبهه و شائبه و هزاران آفت ديگر گرديدکه تاريخ خود گواه صادق اين ادعاست.
اينک به حرمت قلم،پاسداران قلم را ارج مي نهيم و با قبول همه کاستي ها و ناملايمات اين راه سخت و ناهموار،بر تلاش خستگي ناپذير عاشقان و رهروان اين راه درود مي فرستيم.
تلاش در مسير آرمان هاي والاي بشري تقديمشان و کلام خداوندي در همه حال چراغ راهشان باد.